bol ayakkabıyla futbol oynayan mahalle bebelerinin her bir ferdinin mutlaka başına gelen eylem. terlikle maç yapmaktansa hiç bahsetmiyorum bile, koşsan koşamassın, şut atıyım desen ayağın yanar, çok büyük işkence lan. bir de maçtan hemen sonra koşarak çeşmeye giderdik. vay be.
(bkz: birinciliğimi alan kansız kalsın)
bide topu ıskalayıp aykkabının bağımsızlığını ilan edip sizden ayrılması ve akabinde topun yerine ayakkabının bizatihi kendisinin gol olması vardır ki düşman başına.
