Avrupa'da Norveççe, isveçce, Litvanyaca, Limburgish , Sırpça, Hırvatça, Boşnakça, ve Slovence'nin kimi lehçeleri tonalite özellikleri gösterse de bunlar genelde vurgu olarak kabul edilir. Hint yarımadasında konuşulan tonal özellik gösteren bir diğer Hint-Avrupa dili de Punjabi dilidir.
Afrika'da çoğu alt-Sahara (Doğu'da Swahili dili, ve batıda Wolof dili ve Fulanihariç) tonlu dillerdir. Hausa ise Sami dillerin uzak akrabası sayılsa da, tonal bir dildir.
Doğu Asya'da pek çok dil tonludur; bunlar arasında çeşitli Çin dilleri, Vietnamca, Tayca, Lao, Burmaca sayılabilir.
Yeni Gine'deki dillerin çoğu da tonludur.
Kuzey ve Güney Amerika'daki kimi yerli dillerin de tonaliteye rastlanır. Alaska'da Na-Dené dilleri, ABD'deki Güneydoğu Amerikan (Navajo dili dahil), ve Meksika'daki Oto-Manguean diller bunlardan bazılarıdır.
