ilkokulda çok kavgacı bir çocuktum, her gün üstüm başım yırtık eve gelirdim mutlaka. bu süreçte ebeveynlerimin bana sürekli söylediği bir telkin vardı, "oğlum kavga etme kimseyle, sana kötü bir şey söylerlerse aynaya bakan kendini görür de onlara" sürekli bu telkinle ilkokulu bitirdim. E siz bir şeyi çocuğa sürekli söylerseniz illa ki etkisi olur. ilkokuldan sonra o vandal ve kavgacı halim gitti yerine süt liman sakin bir çocuk gelmişti. Aynaya bakan kendini görür cümlesinin altı boşluğu bir yana, benim haksızlığa, hakarete veya sataşmaya karşı tepki verme reaksiyon gösterme eğilimimi elimden almıştı.
