kalmak mı zor gitmek mi" diye derin derin düşünürken, hani olur ya otogarın birinde otobüsün koltuğunda otururken yanıbaşınızda geri geri hareketlenen otobüsleri gördüğünüzde siz de gittiğinizi sanırsınız. aslında hareket eden sizmişsiniz gibi gelir. ne tuhaf şu fizik. sizi bilmiyorum ama beni mutlu ediyor bu yanılgı...böyle mucizeleri görünce hz.musa'nın denizi ikiye yaran asasına veya hz.muhammed'in mağarayı kaplayan örümceğin ağlarına inanasım geliyor...neyse..
biriyle ilk kez tanışıp tokalaşma sırasında derin bir sıkıntı basar içimi. eller tokaya gidergen, yeni insanın gözlerine bakmak mı daha zor, yoksa şappudu şuppudu yanak yanağa boşluğa bırakmak mı öpücüğü diye düşünürüm. güzel bir kızsa, elbette onun şuh dudaklarından öpmek isterim. ama çevre şartları buna izin vermez. taşlayabilirler alimallah!..
sonunda ben de çözümü buldum. artık japon selamı veriyorum. ruhumla selamlıyorum.
