en sevilen, en ulaşılmaz gibi görünen, bu yüzden de göz korkutan ama en çok istenen çikolatadır. çocukluğumdan bu yana en fazla 5 defa yemişimdir. hadi 6 olsun. tamam tamam 7 diyelim. (yedidir o yedi. ehehee) öncelikle paketini açarsınız. sonrasında ilk üçgeni ağzınızda eritir, eiritiiir... erittikten sonra da içindeki balı emer emeeer... off. daha fazla yazamiciim.. eve gideriken alayım baali..
eskiden türkiye'de olmadığı için yurtdışından getirilen hediyelerin vazgeçilmeziydi. ancak günümüzde dişe yapışma muhabbeti büyüyen çocukları kendinden soğutmuştur. lakin bugün bile bir statü sembolü olma işlevini korumaktadır. anlamsız.
Yurtdışından her gelişte yakınlara alınacak makul bir hediye bulamayıp, toblerone al gitsin ya dedirten, herkesin sevebileceği, büyük boy olanlarının yenmesinin çok zor olduğu bir çikolata.
ilk ısırıkta anında kana karışarak midenizi, beynininizi, hücrelerinizi, yemek borunuzu , omurilik soğanızı ele geçiren insan yapımı tarihin en lezzetli çikolatalarından.
çikolata konusunda biraz hassassanız 4 buçuk kiloluk olanından alıp dolabın en kuytu köşelerinde saklarsınız ve bu size 1 ay kadar gider. özellikle bitter olanı müthiştir. tavsiye edilir.
oldum olası kıl olduğum çikolata, çok ortada bir tadı var, ne olduğu belli değil, piramit. piramit şekilli çikolata mı olur yahu..
(bkz: çikolataya kıl olmak)*
adını ilk duyduğumda sanki ne olduğunu biliyormuşum gibi davrandığım çikolatadır ve ilk yediğimde de bu şaheseri bilmeyerek ona ne kadar ayıp ettiğimin farkına varmışımdır.
