35 yıldır Amerikada yaşayan bir yönetmen film gösterimi için memleketine döner fakat yolculuğunun asıl nedeni Manaki kardeşlerin kayıp 3 bobinini bulmaktır.Fakat film ilerledikçe bu yol sadece Manaki kardeşlerin hayatına yapılan yolculuk değil aynı zamanda yönetmenin kendi hayatına yaptığı bir yolculuktur.Yol uzar gider Saraybosnaya varır yönetmenimiz.Saraybosna deyince ilk akla gelen Bosna savaşına da bir bakış atarız.Savaş sahneleri olmadan savaş bu kadar iyi anlatılamazdı,nitekim bunu da sadece Theo Angelopoulos yapabilirdi.Angelopoulos'un bakışlarıyla dünyayı anlatan bir film.Eleni karaindrou'nun eşşiz müziği ve Harvey Keitel'in müthiş oyunculuğuyla bir başyapıt ortaya çıkmış.Çok güzel imgeler vardı.Siste yanı başında ölen insanların seslerini duyup yardım edememek,Balkanlarda sosyalizmin çöküşünü Lenin heykelini görüp saygı duruşu yapan insanlarla imgelemiş,müthiş.Filmde öyle kareler var ki sinema tarihinin en güzel karelerindendir bence.Ne kadar anlatsam boş,anlatılamaz anca izleyip aynı anda filmi yaşamak gerekiyor.Unutmadan söyliyim,gerçek hayattan düşe geçiş sahneleri mükemmeldi.Film çok yavaş tempoda gidiyor o yüzden sadece Theo'yu sevenlere öneririm.Yönetmene başlıyacaksanız da bu filmle başlamanızı tavsiye etmem.
