metallica'nın and justice for all albümünün en iyi şarkısı, dillere destandır. cliff burton'un ölümü sebebiyle sözleri yarım bırakılmıştır. daha sonra grup tarafından tamamlanmıştır.
başlangıcı ile sonu eşsizdir. bir de hiç beklenmedik bir anda giren "When a man lies he murders some part of the world.." sözleri insanı bir garip yapar.
"dokuz buçuk dakikalık bir şarkı insanı sıkmaz mı?" sorusunun, "hassiktir ordan!" ile cevaplandığı şarkı. metallica'nın en iyi 5 şarkısından biri sıralamasına girer.
metallica - and justice for all albümünde yer almaktadır. arada ki sözler, ölen bassçıları cliff burton tarafından yazılmıştır. aslında parça burton' a hitaben yapılmıştır. 09:49 dakika uzunluğundadır.
metallica'nın "hadi daha iyisi yapılamayacak bir şarkı yapalım." deyip ortaya çıkardığı müthiş eseri. her türlü duyguyu içinde barındırır, dinlemekten bıkılmaz. öyle bi şarkıdır.
o anki ruh halinize göre ya ağlamanızı ya da öfkelenmenizi sağlayan gaz metallica şarkısı. intro'daki riff'in aynı şekilde fakat farklı bir tonda orta bölümlerde de duyulur. o an beni bitiren andır.
huzurun saklı olduğu yere insanı bir nebze yaklaşatırabilen aşmışların aşmış parçası, dinleyenleri de aştıran bir şey! içine kendinizi bırakın ve her bir soloda, ritm'de bir şeyleri birdaha keşfedin.
işte bu! yaşamak ölmek içindir.
9 dakika 40 saniye boyunca hayattan kopmanıza sebebiyet veren aşmış metallica parçası. üstüste dinlenilmesi bünyede ciddi hasarlara sebebiyet verebilir.
başında ve sonunda bulunan soft kısımlar doğum ve ölümü temsil eder. bize aslında ikisininde birbirine ne kadar benzediğini anlatmak isterler bu şarkıda. cliff in anısına albüme koyulmuştur. sözlerinin cliff burton tarafından yazıldığı bilinmektedir.
metal müziği bilmeyen insanların (suç onların değil metal adıyla gürültü yapan yeni yetme grupların) o kafa gürültüsünü nasıl dinliyorsunuz sorusuyla karşılaşıldığında cevap olarak dinletilmesi gereken şarkılardan biridir.
ortadaki akustik bölümü daha doğrusu clean gitar bölümü sanki ölümün geleceğini hisseden birinin daha sonra kendisi için ağlanılması için yazılmış bir şaheserdir.
10 dakika boyunca niye yaşıyorum ben dedirten, dinledikçe insana acı veren şarkıdır. bu da demek oluyor ki metallica bu şarkıdaki amacına hayli hayli ulaşıyordur.
Gecenin bu saaatinde, bilgisayar başındayım... Berbat bir günden sonra, uzun zamandır yapmadığım bir şeye niyetliyim, sadece içimden geçenleri yazmak. Belki benden başka kimse anlam veremeyecek yazdıklarıma, "Gecenin bu saatinde neler saçmalamış bu kütük" diyecekler.
Desinler.
Her zaman düşündüğüm, nihilizme beni çeken bir şey var: Ya hayat sadece kötü bir şakaysa? Ya gerçekte hayat diye bir şey yoksa, sadece uzun bir ölüm varsa? Ya yaşamak ölmekse?
Üniversiteye başladığım dönemlerde bir gün, daha önceleri yaptığım kötü tercihleri düzeltmeye karar verdim. Doğduğumdan beri üzerimde olan duygusal zırhımı çıkarmaya, insanlarla aramdaki duvarları kaldırmaya, insanları gerçekten sevmeye, birkaç gerçek dostum dışında insanlara bağlanmaya...
Önceleri bağlanmak çok güzeldi, yeni dostlar edinebilmeye bir yoldu. Fakat son zamanlarda kendimi sürekli yanlış hissediyordum. Farkettim ki bu yolda yürüdükçe anladım zırhım yüzünden hissetmediğimi sırtıma vuran okları. Arkadaşların (!) önüme kurduğu bariyerleri duvarlarım yüzünden görmüyormuşum meğer, insanlar da sevmeye değmezmiş. Meğer hemen hemen tüm insanlar, kesin ölümlerini ulaştıracak "kahraman savaşçı"larını bekleyen zombilermiş, yaşamları aslında ölümleriymiş...
Artık söylüyorum sözlerimi:
Ne zaman ki bir adam yalan söyler,
işte o vakit dünyanın bir parçası cinayete kurban gider.
Bunların hepsi; hepsi solgun ölümler
ki insanlar bunları kendi yaşamları saymakta beis görmezler.
Tüm bunlara tanıklık etmeye dayanamıyorum daha fazla,
