Metallica'nın trafik kazasında ölen bas gitaristi (Cliff Lee Burton) abimizin ölmeden önce uğraştığı fakat tamamlayamadığı, akustik kısmı ona ait olan, inanılmaz güzellikte ve özellikte enstrumental bir başyapıt.
Her dinlediğinizde ayrı bir güzellik fark edersiniz. Bittiğinde bir boşluk hissi verir. Masal gibi başlar yine bir masal gibi biter.
ilk olarak 2011 yılında gurubun 30. yıl kutlamalarında canlı olarak çalınmıştır (bkz: ) (vid:#53611) çok da güzel olmuştur. Kimse bok atmasın lan!
Edit: Keşke çalmasaydınız ya! hep ne zaman çalcaklar diye düşünseydik ama öte yandan iyikide çalmışınız ya la! hay amk! ağladım lan sanırım.
kirk hammetin başlarda attığı soloda, solo da ki kalp ritim makinasının kalp dururken çıkardığı sesi, teli yukarı doğru çekip, gitarı hızlı bir şekilde açıp kapatarak oluşturduğu solonun şarkısıdır.
odanıza geçin, ışığınızı kapatın, dışarıdaki o karanlığı seyredin ve bir taraftan da eskilerde yaşadığınız iyi kötü ne varsa onları düşünün bu şarkıyı dinlerken...
cliff burton'ın yazdığı birkaç riff üzerine yapılmıştır, ancak cliff burton 1986'da turne dönüşünde bir otobüs kazasında hayatını kaybettikten sonra kirk lee hammet ve james hetfield, cliff'in rifflerine birkaç riff daha ekleyerek bu şarkıyı yapmışlar şarkının sonlarına doğru james, cliff'in söylediği bir kaç cümleyi söyler ve şarkı ondan kısa bir süre sonra sona erer. özet olarak, bugüne kadar dinlediğim en iyi enstrümental şarkıdır, ve gerçekten hissedildiğinde insanın ağlamaması içten bile değildir.
hayatımı allak bullak eden, bununla da yetinmeyip ters düz eden, başka alemlere kaymama neden olan, cliff'in ruhunu hissettiren, öldüğümde de cenazemde çalınmasını istediğim yegane, efsanevi, benzersiz metallica parçası!
bir şarkıdan öte bir ağıt, cliff in biyografisinin fon müziği. hele ortasında bir solo var ki , uçurum kenarında dinlenilmesi durumunda insana kendini aşağı bıraktırabilir.
