death - `the sound of perseverance
`
throughout our time a thought
escapes us to enforce a word, no
holding on to pain it may seem to some
the easy way to say o.k., twist your
knife a little deeper
words to sharp actions dark
hide the blade of the deceiver.
enforce the words no more, be free
alone you might just find serenity.
to accept another day we choose
to give away another piece of life
to forgive is to suffer
once or twice is kind
three or four is blind
it is not the end yet a way to begin
the power of words both good and bad.
Müzikal anlamda kusursuz bir şarkıdır, bunun yanında sözleriyle dikkat çekecektir. Davullar bütün albüm boyunca olduğu gibi süperdir aşmıştır yarmıştır, dünyanın en iyisidir.
müthiş introsuyla hangi ruh halinde olunursa olunsun insanı dirilten eser. richard christy'nin hayvanlığını dünyaya ilan ettiği yaratı. solosuna zaten bir şey demiyorum.
scavenger of human sorrow'da olduğu gibi çıldırtan davul introsunun yanı sıra 05.21 civarında giren harika bir outro'yu da barındıran, dinlemekten asla bıkmayacağım death şaheseri. baştan aşağı mükemmeldir fakat 00.44'te* giren o akıl almaz riff de neyin nesi. adamı ağlatır, alır yerlere çalar. bir daha alır, yerden yere vurur. sonra bir daha... oyy.
her dinleyişimde tüylerimi diken diken eden, baterisiyle ve solosuyla yaran, sözleriyle ağlatan, kalbimde her zaman farklı bir yere sahip olacak olan, metale başlama şarkım. tekrar chuck schuldiner'in önünde saygıyla eğiliyorum. ağlıycam lan, yeter bu kadar...
yoğun istek üzerine büdüt:
chuck'ın
"once or twice is kind
three or four is blind"
demesiyle yürekleri dağlayan parça.
