kişinin tiyatroya gittiğinde kendini sokaktaki adamdan farklı gördüğü sorunsal.
ben tiyatroya gitmem, kitlesini sevmiyorum. üst perdeden halka bakan bir kitleyle aynı havayı teneffüs etmek istemiyorum.
şöyle ki klasik müzik dinleyen de güya elit tabakadan oluyor. sıçarım ulan böyle işe.
önce meddahını öğren, kendi türkülerini öğren sonra dünyaya açıl.
halkım ulan ben.
bence devlet tiyatroları kapatılmalı, onca bankamatik memur var, dizilerde oynuyor bir de devletten para alıyor tiyatroda oynamadan. maaşları da asgari ücret falan değil hani.
şu an neşet Ertaş'tan ah yalan dünyayı izliyorum. ramazanda da bizim irfan abinin kahvede meddah gösterisi, karagöz Hacivat izlicem. hatta zirve açacağım özümüze dönüş zirvesi.
bu toplumda sanat icin yapilan seylerin aslinda tiraj amacli oldugunu bilen ve bunun getirisi olarak toplumun "entel" olarak adlandırdığı "tiyatroya giden" kitledir. öyle ki tiyatro, müzik, film, bale, opera vb. sanatlari icra edenlerin ve bunlarla birlikte kendini geliştirenlerin ve ufkunu genişletenlerin entellik çabası olmadığı, entelliğin bunları yaparak oluştuğunu varsayarsak, sokrates'in de dediği gibi insanlar sevdiği için sevilen insan sevilendir, sevilen insan olduğu için insanlar sevilenleri sevmez. sen ona entel dediğin için o adam entel değil o adam entel olduğu için sen ona entel diyorsun, hem de toplum olarak.
Sanatın, insanı eğiten, yontan, yumuşatan, geliştiren gücünün farkında olmayıp, sanat denen o ulvi kavramı küçümsemeyi, alay etmeyi, orgazm malzemesi haline getirmiş güruhun yanında, nur nimet, takdir edilesi kitledir.
ister entellik, ister dantellik, ister özenti, ister çokomel nasıl yaftalarsanız yaftalayın, sizden daima bir adım önde olacaklardır.
Ülkemizde yaşanan birçok vehametin, ikinci sayfa haberlerinin, esra erol konularının en önemli nedeni eğitimsizlik, ikinci nedeni ise sanattan, estetikten, o duygudan uzaklaştırılmış, fesleğen kıvamı almış toplumdur.
