tiyatro zanaatini yapan insanların kendilerini ifade ederken kullandıkları en basit cümle, "baban ölse bile çıkar oynarsın, perde dersin" ulan baban öldüyse siktir git babanı defnet kendi inancınsa, bu kadar mı para düşkünüsün diyeceğim ama öyle degil elbette, bunlar ruhu ve karakteri olmayan, mankenler için kullanılan "askı" tabiri bunlar içinde insan askısı olarak kullanılabilir, insanları eğlendirmek, zaman geçirtmek için satın alınmış ruhlar olduklarını düşünüyorum ben, kendi ruhları yoktur, anlık değişirler ve toplumun en alt kesimdir bence, ayak takımıdır, tv de sinemada gözükmeleri onları ünlü ya da popüler yapabilir ama gerçek bir insan yapmaz, zaten çogunlugunun ateist olması bir meslek hastalığıdır, içinde yaşadıkları toplumun degerlerini paylaşmazlar/ paylaşamazlar nedeni yine onların "askı" olmaları ile açıklanabilir, onlar dini bütün bir kişiligi ondan daha iyi oynayabilirler, kapalı bir kadını oynayabilirler ama kapanamazlar mesela, bir sonraki projelerinde bir orospuyu oynama ihtimali vardır, araya yastık koymak sureti ile namusluca başka bir erkegin altına yatabilirler, ya da başka bir kadının üstüne çıkabilirler, namus korunmustur aaya yastık konulmuştur.
