Rol mü yapıyor diye getirir akla ki; kötü bir oyuncu iyi bir sevgilidir. rolü çok gerçekçiyse irdelenmesi gereken bir sevgilik durumu vardır. 3 çocuğu olup bakire olabilir.
antik dönem yunan ve anadolu tarihine baktığımızda, tiyatro sanatçılarının tanrısı dionysos'tur. Bu tanrı, şarap ve eğlenceyle tasvir edildiği gibi, aynı dönemde tiyatro sanatçılarına doğa üstü yeteneklere sahip olduğu gözüyle bakılırdı. Bunun sebebi oyuncuların her karaktere bürünebilme özellikleriydi. Günümüzde modern tiyatro eğitimi alan sanatçılarla konuştuğumda bana bir şeyi çok iyi açıkladılar: "Gerçek sanatçı sahneden indiği anda, üzerindeki kostümü çıkarır." sanırım burada sözü geçen tiyatrocu sevgiliye duyulan güvenden kastın içinde, karaktere bürünme yatıyor fakat sahnenin üzerindeki rolünü hayatına doğrudan yansıtan birey, sanatçı olamaz. karakter sahibi bir sanatçı, hayatta rol yapmaz, kazandığı güveni kaybetmez. bahsi geçen durum, kişiye bağlı problemdir.
hayatın büyük bir kısmının bir kandırmacadan ibaret olduğunu düşünürsek pek de umursamamız gereken durumdur. insanoğlunun en sık yaptığı şeylerin başında gelir kandırmak ve bir çoğumuz kandırılmaya alıştığımızın bile farkında değiliz ne yazık ki.
