konuşurlarken ağızlarının içine baktıran bir tarzdır.
her söylediklerini onaylamak zorunda hissettirirler insanı. yanınızdan uzaklaştıklarında kendinize gelir,
- ya, ben şey diycektim, şey; neydi lan!
olursunuz.
bir tek bana mi oyle geliyor bilmem ama tuhaf bir tarzdir. konusurken resmen beni hipnotize ediyorlar ve bu yuzden anlattiklarindan hicbir sey anlayamiyorum.
oyundayken kendine inandıran, normal hayatta ise edebiyatla içli dışlı olduklarından akıcı ve genellikle mizahi bir konuşmadır. saatlerce dinlenebilir.
