En saygı duyduğum, keşke olsaydım dediğim tiyatroculuk mesleğinde zaman geçirmiş yazarlardır.
Küçükken ilk gittiğim tiyatrodan sahnedeki oyuncunun çık dışarı demesiyle kovulmuslugum vardır. Yandaki arkadaşın şakasına güldüm diye beni kovmuştur. Acı. Belki de ona gulmedigim içindir. Ama izlediğim her oyun çok değerlidir.
Hayat zaten bir tiyatro değil midir, gerçeğin ta kendisi olan. Kimsenin gerçek yüzünü göremediğimiz, sahte yüzler, sahte mimikler ve bakışlar eşliğinde birbirimizle oynadığımız bir oyun. son sahnesi ölüm olan bu hayatta.
