şov tv'nin yeni seslendirme yaparak içine etmiş olduğu film ben eski seslendirmede izlediğimden karakterler sanki başka kişilermiş, duyguları farklıymış gibi geliyor yani izleyemiyorum.
jack in tutukalandigi yerin geminin icinde olduguna inanamadigim filmdir.
--spoiler--
kizimiz jack'i bulana kadar amerika'ya yuzerek gidebilirdi. geminin en alt katinin sag tarafindaki koridorunun solundaki bilmem kacinci kapisinin karsisindaki bolumun sagi solu... diye devam eden bir yol soz konusudur.
--spoiler--
batışıyla ilgili yüzlerce kehanet bulunan, çok taşaklı bilimadamı edasıyla 8 yaşımdan beri incelemeye koyulup hakkında 73 adet kehaneti derlediğim muhteşem gemidir, filmiyle anılması yersiz ve saçmadır. film sadece titanik'in nasıl bir gemi olduğu konusunda fikir verir. titanik'le ilgili bilinenler hep filminden gelir, bay murdock'ın niye kendini vurduğu falan filan, hikayedir hepsi. gemide öyle bir aşk da yaşanmamıştır. jack kumarda kazanıp da binmemiştir o gemiye. belki olmuştur bilemeyiz, ama 15 nisan gecesi batan titanik bu olaylarla alakası olmayan görkemli bir gemiydi.
an itibariyle ağlama sebebimdir. çocukluğumda çok etkilemişti hacı, şimdi tekrar görünce tutamadım. çok kötü lan, ben de görseydim. ölseydim, ama olsaydım o gemide.
edit: hava atasım var, filmini de 14 kez izledim. 9 yaşımdayken 40 lira biriktirip orijinal cd'sini de d&r'dan aldım, hala da saklıyorum. eve gelen kızlara da hep titanik izletirdim. vcd vardı bizim bi' tane, ona takardım cd'yi, play derdim ve izlerdim.
ilk izlediğimde geceydi, yanımda annem vardı. havaifişek atıldı tam o an, korkup ağladım; televizyondan geliyor sandım sesler. korktum, babam evde değildi. meğer parktan geliyormuş, ne ödlek herifmişim.
bu da bir kehanet değil midir dostlar? der meister gibi cesur bir veledin 9 yaşında titanik izlerken ağlaması, parktan tam o an havaifişekler atılması?
neyse, sinirlerim boşaldı, veya boşandı benim. eski sevgilim de "birlikte ışıkları kapatıp izleyelim" derdi. o geldi aklıma. gece oldu ben garipsenir oldum. allah belamı versin, pruva götüme girsin sözlük.
jack dawson in ve dostunun titanic e yani olume dogru kosususunu her seyrettigimde psisik guclerimin olmamasina ragmen onlari geri dondurmeye ugrastigim bir sahneye sahiptir.
bana söz ver rose, asla vazgeçmeyeceksin.
asla vazgeçmeyeceğim jack, asla vazgeçmeyeceğim. (takır takır takır takır takır...),(sesler kesilir)
beni duyan var mı? yaşayan birileri var mı?
(rose bir şarkı mırıldanmaktadır.)
beni duyan var mı?
JACK,JACK,JACK,JACK, JACK...jaaaack...jaaackk...jack bir filika, jackk...geri gelin, geri gelin, geri gelin, geri gelin.
YAŞAYAN BiRi VAR mı?kimse yok efendim.
geri gelin, geri gelin... asla vazgeçmeyeceğim, söz veriyorum.
son cümlesi bu olur rose'un ve suya atlayıverir. amcamın ağzından çektiği düdüğü son nefesiyle çalmaya başlar. GELiYORUZ!..hemen sonra o güzeller güzeli rose gider, yerine yaşlı bir teyze gelir ve olanları anlatmaya devam eder. muhteşem olduğu kadar, son sahnesinde denizin içindeki kapıya neden jack'in de çıkmadığını düşünmekten izlerken yorgun düştüğüm film.
girişte '-bu gemi batmaz tanrı bile batırmaz.' diye çımkıran billy zane'e finalde caprio'nun '-gördünmü ebenin *mını.' diye lafı koymasını bekleyeni hayal kırıklığına uğratan fevkalede film. efektler, yönetmen aşmış. elli kere izlesen sıkılmazsın. sinemada en çok gittiğim filmdir.
tv de çıkıp da denk gelince illa ki takılıp kalınan, kendini izlettiren film. daha dün gece kardeşimle izlemek için film seçer iken dalga geçmiştim titanic'i izleyelim diye. kalbim biraz temizmiş sanırım. zira tv'yi bir açtım o da ne? titanic! ama ne yazık ki sonuna yetişmişim. içim acıdı. 135. kez izleme şansımı kaçırdığımı anladım o vakit...
titanic, izleyenlerin birkaç aşamayı geçirmek zorunda oldukları bir filmdir.
ilk aşamada eğer ergenliğin başındaysanız internetin ve diğer günümüz eğlencelerin nadirliğinden hareketle "olum süpermiş lan" gazıyla gidilir bu filme. ağlanmasa bile istisnasız gözler dolu dolu --gururdan-- çıkılır. o hafta boş boş bakılır, ortaokul defterlerine dört bacalı gemiler çizilir.
ikinci aşamada ergenimiz büyümüş, erkekliğe konduramadığından "ulan buna mı üzülmüşüz, çok da bir yerimdeydi, zaten dandik olum" gazı alınır. bu sefer enerji aragorna, gandalfa kanalize edilir. "rohirrim geldi olum, şimdi yandı uruk - hailer" denir.
üçüncü aşamada yaş 25'i geçmiştir. izlenir, beğenilir bu sefer. ama pek duygulandırmaz insanı.
sonraki aşamaları merakla bekliyorum.*
dün baktım da gerçekten güzelmiş bu film ya. gerçi kate winslet hafiften kilolu, leo abi desen çöp bacak bloody diamond karizması gelmemiş daha, billy zane desen taş --niye rose'a takmışsa kafayı, abim sana kız mı yok--
yok yok ayrıntılarla da (kaptanın elindeki çay, sınıf ayrımı, gemiyi terk eden fareler, gemiyle yarışan yunuslar, otomobildeki el izi, sözlükle dolaşan araplar, başından dikkat çekilen filika sayısı, kazazedenin ağzındaki düdük, claude monet tabloları ve batınca değer kazanacak olmaları, kate winslet'ın kiloları) zenginleştirilmiş. vallahi çok güzel hareket. ikinci aşamadaki düşüncelerimi geri alıyorum.
edit:tamam kötüleme arkadaşım kate winslet çırpı gibi kız, film desen berbat.
ilk dün izledim düşündüm, filmin çoğu sahnesinde gemi duvarinda unlu ressam
Claude Montin'in Su Zambaklari isimli tablosu asili Oysa gemi 1917de
batti adi gecen tablo 1923de tamamlandi.
en iyi film, en iyi yönetmen, en iyi sanat yönetimi, en iyi sinematografi, en iyi kostüm, en iyi kurgu, en iyi özgün şarkı, en iyi görsel efekt, en iyi ses efekti, en iyi ses kurgusu ve en iyi müzik dallarında 11 oscar almış başyapıttır.
filmi beğenmeyeni henüz görmesekte kesinlikle ben daha iyisini yapardım diyen birileri vardır.
şahsi fikrim paşa paşa kurgulandığı, paşa paşa çekildiği, paşa paşa rekor kırdığı ve paşa paşa battığı yönündedir.
sik kadar aklımla, bit kadar boyumla zamanında d&r'dan 47 lira verip cd'sini almış bulunduğum filmdir. bu özelliği itibariyle de benim için ayrı olmuştur yeri.
kız çocukları vardı bu filme sinemada 4-5 kere gidip, celine dion'un o pırt şarkısını da* duyunca ağlayan... onların kardeşleri bugün murat boz dinliyor... (bkz: kaybolan yıllar)
bu filmde çok ince bir detay gözlerden kaçmıştır. filmde Rose Calvert karakterinin gençliğini oynayan Kate Winsletin göz rengi kahverengi iken bu karakterin yaşlı halini oynayan Gloria Stuartın göz rengi mavidir. bu kadar para harcayan kişiler buna nasıl dikkat etmemişler acaba. yoksa titanik kazasından sonra geçirdiği şok yüzünden rose calvertin gözelerinin rengi mi değişti.* ya da yaşlanınca iyi göremediği için lens mi taktı.*
