her izlediğimde beni yaran sahnelerden biridir. abi koskoca transatlantik batmış milletin afedersin ödü bokuna karışmış çığlık çığlığa millet oraya buraya koşuşurken bu adamlar çalmaya devam ederler. yani ne diyeyim helal olsun sanat aşkı bu olsa gerek.
-hocam sanatçı hakettiği değeri öldükten sonra görüyormuş. Bu zamana kadar kıymetimiz bilinmedi ve galiba sona geldik.
-ha öyle miymiş? o zaman çalalım bari.
-son ki üç..
yolcuların sakin kalabilmesi için devam ettiklerini duymuştum. yine de zor bir iş, sonuçta gemi batıyor ve muhtemelen öleceksiniz ama buna rağmen işinize devam ediyorsunuz.
Çaresizlik, insan böyle durumlarda elinde ki değerlere sarılır.
Bakınız, Titanic batarken çalan orkestra ki iş ahlakı diye bunu tarif edebiliriz.
Batmakta olan ülkenin insanları daha fazla inanç kimlik değerlerine sarılması.
Bakınız: dün hitler Almanya'sı ve günümüz Afganistan'ı vb.
