şeytan tırnağına davetiye çıkarmaktır. insanın kendini yemesidir, bir çeşit yamyamlıktır. ha, ben yemiyor muyum, yiyorum arada...
hele ki tırnağının derisini dişinle çektiğinde derinin tüm parmak etrafından sıyrılıp öyle koptuğunu düşün; tüyler ürpertici, acı verici.
''tırnağımı değil, etimi yiyorum'' da enterasan bir savunmadır.
-tırnağını mı yiyorsun çok iğrençsin!
-hayır etimi yiyorum.
-ha, iyi o zaman afiyet olsun, bana da bırak.
yenecek tırnak kalmadığında başvurulan eylemdir. yedikçe yiyesiniz gelir. işlem tamamlandıktan sonra tüm gece zonklayan parmakların acısından uyuyamazsınız. görsellik açısından önemine hiç değinmek istemiyorum. *
tırnaklarını iki tür insan yer, ya çabuk sinir yapan insanlar ya da çok çabuk düşünen ve karar veren insanlar (ki zeki oldukları söylenir).. 29 yıldır yerim bıkmadan usanmadan , ama dudak tiryakisiyim, yutmam onları :)))
Ne kadar sorunlu davranış varsa hepsi bende mk. Tırnağın kenarındaki etleri yemek mi dersin, ağzın içini yemek mi dersin, saç- kaş koparmak mı dersin... Mikrobun hayat bulmuş hâliyim valla.
