ahmed arif'in, bu zindan, bu kırgın, bu can pazarı şiirinde geçen üstad işi teşbihtir. piyasada kendi evlatlarını yiyebilen timsahları görüyor, duyuyor, biliyor ve gene üstadın deyimi ile yüzüne tükürüyorum cellâdın...
"ötede borazancıları, o puşt ölümün
hazır zilzurna keyfinden,
hazır ırzını vermeye,
yiğitler vuruldukça;
`timsah kısmı çünkü yavrusunu yer,
akarsu duruldukça`..."
