ilk 5 dakika insanın otokontrolünü sarsan son 3 dakika ise yıkan harika bir dissection şarkısı.bir yaz günü ilk kez dinlediğim ve o zamanlar bile kışı,acıyı,nefreti ve hüznü derinden hatırlıyorum da belirgin bir sebep olmadan ağlattığını itiraf etmekten çekinmem.jon nödtveidt in intihar etmesini akla getirmesi açısından da ayrı yerde olan bu eserin sözlerini de ekleyeyim.
See the plains lie ghastly silent as being frozen in time
A place of distress where evil still lies vigilant enshrined
Years that passed are now centuries and forgotten seem the
fallen ones
But on lived the memories in the spirits of a battle sons
Hear the choirs
Is it the wind that brought back their cries?
Once forged in blood by tragedy
Sharp were the thorns of crimson death
Through the air again our voices whisper
and awake are now your eyes
For too long closed in slumber - but death didn't prove our
demise
By ages so dark we've been sculptured
as fragments of story and tales
As we haunt we are endlessly captured
and shrouded in the wind that here wails
Hear the choirs
Is it the wind that brought back their cries?
Forged in blood by tragedy
Dark were the thorns of crimson death
By ages so dark we've been sculptured
as fragments of story and tales
By the place that we haunt we are captured - Against
eternity we can prevail
Hear the choirs
Is it the wind that brought back their cries?
Forged in blood by tragedy
Dark were the thorns of crimson death
şarkının girişindeki clean gitarlı bölüm... dinleyiciye görkemli ve kalıbına sığmayan bir sanat eseriyle karşı karşıya olduğunu hissettirendir. öfke, nefretten çok yakarış ve acı vardır bu şarkıda. şarkının bu girişi ise olabilecek en güzel giriştir belki de. saf, temiz ve ürkek bir gitar melodisi... ardından gelen kasırga!! her anı mükemmellik koksa da beni en çok etkileyen şey bu giriştir işte.
görkemli duyguların müziği metal'i iliklerinize kadar işletebilen bir deha yazmıştır bu şarkıyı. hem de 20'li yaşlarının başlarındayken!
