Steam'de 22 adet steam başarımı ve 11 dil desteği (evet, türkçe de var) ile ₺31,00.
Oyun gerçekten savaş psikolojisini çok iyi işlemiş ve epey zor olmuş. iç savaşın gittikçe büyüyüp insanları evinden yurdundan etmesini anlatarak başlayan bu oyunda sanki biraz zombi istilası havası varmış gibime geldi. Aynı sorunlar var çünkü, açlığı gidermede ve güvenliğimizi sağlamada diğer insanlara kötülük yapmak veya yapmamak arasında gidip gelen bir vicdan muhasebesi.
Oyunun bir iyi yönü; müziklerin ve atmosferin hakikaten çok başarılı olması, 10 üzerinden 10 diyeyim. Bir kötü yönü de zamanı hızlandıramıyor olmamız. Yani evet Günü ileri sarabiliyoruz ancak direkt geceye bağlaması ve işte yağma veya nöbetle uğraşmamız hoş değil. The sims gibi, zamanın birkaç tık daha hızlı akmasını sağlayabilseydik güzel olurdu.
Şöyle görelim,
Bu oyunun başlangıcı ve bir şekilde özet kısmı diyebiliriz;
Şehirden hava durumu ve savaşın gidişatı ile ilgili haberleri almak için kendiniz bir radyo yapıp yine kendiniz ayarlarıyla oynayarak az da olsa bir şeyler öğrenmeye çalışıyorsunuz;
3 kişiyi yönettiğimiz oyunda her gece yağmaya çıkılıp çıkılmayacağına, eğer çıkılacaksa kimin çıkacağına ve yanında ne götüreceğine, evde kalanlardan kimin nöbet tutacağına (nöbet tutturmayabilirsiniz de) kimin uyuyacağına, uyuyacak olanlardan kimin yatakta kimin yerde yatacağına siz karar veriyor ve geceyi planlıyorsunuz;
Ve o gecenin sabahı yerde yatanlar "kötü uyuduğu" için demoralize oluyor. Bu yüzden yatakta yatma sırasında adaleti sağlamanız gerekiyor. * Ya da atölyede daha fazla yatak yaparak bir gecede birkaç kişinin yatakta yatıp iyi uyku çekmesini sağlayabilirsiniz. Aynı atölyede soba, ocak, sandalye, radyo ve yakıt yapabiliyorsunuz.
Yağmaya giden arkadaşı yine siz kontrol ediyorsunuz. Zaten zurnanın zırt dediği yer de burası. Bazen yağmaya gittiğiniz evde başkaları oluyor o zamanlar iş yağma olmaktan çıkıp hırsızlığa giriyor ve karakteriniz eğer bir şeyler çalarsanız bunun vicdan azabı ile yaşıyor bir süre.
Siz bir yeri yağmalarken malesef birileri de sizin evinizi yağmalamış ve karakterlerinizden birini yaralamış olabiliyor. O durumda eve döndüğünüzle şununla karşılaşıyorsunuz.
Ve kapınıza bir şeyler takas etmek isteyen ya da sizden yardım dilenen insanlar gelebiliyor. YArdım edip etmemek sizin elinizde ama cidden insanın duygularını falan sömürüyorlar hep şrfszlr.
MEsela ben bir evi yağmalamaya gittim ve içerde insanlar vardı. Gizli gizli mutfağa ulaşıp bütün yiyeceklerini aldım. O an düşünemedim ama eve döndüğümde karakterim evde kalan ailenin onlara bıraktığım yiyecekle hayatta kalamayacaklarını düşünüp depresyona girdi. Sanırım biraz da arkadaşının gözünden düştü.
Kabaca oyun bu şekilde. Dediğim gibi günler geçtikçe haritaya yeni yağmalanacak yerler ekleniyor, yeni tehlikelerle karşı karşıya kalıyoruz. Evimiz gelişiyor ve gerekli araç gereci tedarik edebilirsek halihazırdaki sobamızı, ocağımızı ve atölyemizi geliştirebiliyoruz.
The Sims oyununun x100 zoru ve x1000 karamsarını hayal edin, işte size this war of mine. *
edit: ekleme.
Arkadaşlar izninizle sizlerle steam'de gördüğüm en başarılı arka planlardan biri olan "this war of mine: people in war backround"ını da paylaşmak istiyorum.
Bu yaşıma kadar çok fazla oyun oynadım, çok güzel oyunlar oynadım. Kiminin grafikleri, kiminin mekanikleri, kiminin verdiği keyif beni o oyunları saatlerce oynamaya itti. This war of mine ise toplamda maksimum 100-150 saatimi ayırdığım bir oyundur heralde. Buna rağmen şimdi düşününce, bunca yıldır beni en çok etkileyen oyun sanırım this war of mine olmuştur. Savaş oyunları içinde savaşı en iyi anlatan oyunun bu 2 boyutlu oyun olması her ne kadar şaşırtıcı görünse de insanların en temel duygularını harekete geçirip, üzerlerinde derin etkiler bırakmak için yüksek kalitede oyun motorlarına, görsel şölene ihtiyaç olmadığını göstermesi bu oyunu kesinlikle eşsiz kılıyor. Zaten oyun sizi daha açılış ekranındaki ernest hemingway sözüyle içine çekmeyi başarıyor.
Sözlerimi sadece üç kelime daha ekleyerek bitirmek istiyorum: arkada çalan müzik.
çok çok çok sevdiğim bir oyundu. ama mutlu sonu bir türlü göremedim.
gün 17-18 falandı, gece yağmaya çıkmış adamı askerler öldürdü. ekip aç zaten, adamın biri sigara bağımlısı falandı birde aynı zamanda. hepsi bildiğin bitiklerdi. en son yemek de olmayınca şu yaşlı amcaların eve girmek zorunda kaldım, vicdan falan yapamazdım. silahım yok adam gibi, 2 adam kalmışız açız, kış geliyor tir tir titriyoruz. girdim eve, yiyecek malzeme falan çaldım ama orda bile vicdanım el vermedi, bir kısmını ayırdım (böyle survivor mı olur amk). sonra eve geldim, bir de ne göreyim. adam asmış kendini. benim elemanda çöktü, yemeden içmeden kesildi tepki vermiyor falan. tek bu kalmış ekipte. ve tabi sonraki günü de göremeden o elemanda kıydı canına. onca emekler falan hepsi gitti.
ama sanki olayların içinde bende varmış gibi oynadım. savaşın nasıl bir bok olduğunu en başarılı şekilde uygulamış olan projedir gözümde.
Spoiler olabilir, olmayabilir de bilmiyorum. çok şeyimde de değil zaten göt olmuşum aq. Ben böyle oyunun devri devranını skeyim tamam mı? Bugün indirimdeyken şu ek paketleri hikaye modunu falan alayım dedim, ana oyuna daha önceden sahiptim oynamıştım. Yahu ağzıma sıçtı arkadaş. 28 yaşında adamım gözlerim doldu utanmasam ağlayacaktım. Hâlâ boğazımda bir şey var. Bir baba ve onun küçük kızını hayatta tutmaya çalıştım. Küçük kız günden güne gözlerimin önünde çöktü. Baba diyor annem nerde diyor. Kucak istiyorum diyor, arkadaşlarımı özledim diyor. Ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor. Bi de uyarılar geliyor sonra küçük kız katotonik belirtiler vermeye başladı falan diye sonlara doğru. Ya şu amk oyununu oynatın ergenlere cs go, cod ve bf yerine, ilerde dünya daha güzel bir yer olur. Skti belamı akşam akşam ya. Çocuklar savaş görmesin lan amına koduklarım.
Defalarca bitirdiğim ve co-op eklenmesini merakla beklediğim oyundur. Ayrıca yanlış bilmiyorsam bir dlcsinin gelirinin tamamını savaş çocuklarına bağışlıyorlardır.
