adam smith'in 1759'da yayınladığı ve kendi ahlak felsefesi'nin açıkça görülebileceği eseridir. adam smith, burda, insanı 'kendini, başkasının yerine koyabilen ve bu doğrultuda karar veren birey' olarak tanımlar ve onu kendiliğinden bir düzenin belirleyicisi olan sempati ilkesi çerçevesinde kavramlaştırır. burda adam smith'in bireyi, bernard de mandeville'in bireyinin aksine, bencil değil, altruist'tir; başkalarının acı ve sevinçlerini paylaşır, başkalarını kendi acı ve sevinçlerine ortak etme eğilimine sahiptir.
