izlemeden önce sistemin böyle olduğunu düşündüğüm, izledikten sonra buna inanmaya devam ettiğim Jim carreyin başyapıtı. Bakın bu adamın 7-8 filmini izledim ama bu en en en iyisi. Hayatı sorgulamaniz için birebir. Yoksa ben bunları yazarken beni mi izliyorsunuz
Simülasyon teorisini araştıranların izlemesi gereken filmdir. insan düşünmüyor değil. Kavanozdaki beyin ya da sims tipi bir sistemde var olduğunu zaten asla anlayamazsın ya da kanıtlayamazsın.
jim carrey abimizi severim fakat bu filmde bana olmamışlık hissiyatı veren bazı şeylerde vardı.bu film bana sims oyununu hatırlattı oyunda nasıl bir karakter yaratıp ona istediğimizi yapabiliyorsak filmde de yönetmen abimiz trumana aynılarını yapıyordu.filmlerde mantık aramam ama filmde ki o yapay dünya çok çok gözüme battı verdiği mesajlar klişeydi.gerçekten filmden çok bir buçuk saatlik şov bence her neyse "good morning, and in case i don't see ya, good afternoon, good evening and good night!" diyerek sözümü bitiriyorum.
mantık dışı senaryosuyla çöp filmler listesine giren film. milletin işi gücü yoktu 24 saat truman'ın sıkıcı hayatını izleyecekti ne kadar mantıklı açık ve net.
bu filmle benzer şeyler yaşıyorum psikolojim çok bozuldu. şöyle ki tesadüf olabilitesi çok düşük şeyler yaşıyorum. redditte gezerken ''ointment'' kelimesini görüyorum hiç kelimeye takılıp araştırmışlığım yok bunu araştırıyorum. 1 saat sonra gittiğim ingilizce kursunda öğrettikleri ilk kelime ''ointment'' oluyor.
yine birgün rüyamda özlem conker'i görüyorum kalkınca ilk aklıma gelen ne boktan soyadı var anlamı ne ola ki acaba oluyor. sonra pcyi açıp cs:go'ya giriyorum ilk elde takımıma 4 tane [CONKER] taglı takım geliyor.
güzel ötesi bir film. her sahnesini yaşayarak izleriz. kendimizi ana karakterin yerine koyar çeşitli varsayımlar üretiriz. kah üzülür kah güleriz.
aslında çoğu zaman hayatımın böyle bir sahnede geçtiğini düşünürüm.
neden olmasın değil mi?
yaşadığımız bir çok ley kendiliğinden olacak gibi değil. kesin bir iş var bu işin içinde.
güzel metaforlarla donatılmış bir peter weir filmi.
benim için en akılda kalıcı sahnesi, truman' ın tüm hayatının kurgudan ibaret olduğunu anladığı zaman yönetmenle yaptığı ilk konuşmadır.
bu konuşma sırasında yönetmenin sesi yankılı bir şekilde gökyüzünden gelir. truman da yukarıya bakarak bulutların arasından sızan güneş ışığına karşı konuşur. https://i.hizliresim.com/nODON5.png
yani bu sahnede truman' ın ilahi bir varlıkla konuştuğu imajı çizilir. zaten bu görüntünün hemen ardından truman' ın "kimsin sen?" sorusuna yönetmen "ben yaratıcıyım." şeklinde cevap verir.
Benim için dünyanın en güzel filmidir kendisi. Bugün uzun süre aradan sonra tekrar izledim. Keşke trumanın yaşadığı yalanlar üzerine kurulu o dünyada ben yaşasaydım. Ancak bütün gerçeği sonunda bulmadan bir ömür geçirseydim orada ölüp gitseydim. Her şey daha güzel olurdu belki.
bugün ki sosyal medyanın temellerini atmış filmdir. 10 yıl sonra karınıza “kahve yapar mısın canım” dediğinizde size kahveden önce kahve reklamı yapması işten bile değildir.
gerçekten çok güzel bir film. ilk izlediğim zaman sanki yarım bir film gibi gelmişti bana. ama ikinci kez izlediğim zaman gerçekten daha iyi anladım filmi. filmin demek istedikleri çok şey var. insanlara bir çok subliminal mesajlar veriyor. izlemeyen varsa hemen izlemesini tavsiye ediyorum. evet.
sahte hayatlar yaşamaya çok alıştık internet alemine daldık dalalı.
daimi bir takip edilme hevesiyle kendi özel hayatımızı gözler önüne sermekten büyük bir keyif duyar olduk.
hayatımıza dair ne varsa, paylaşım sitelerinde ayan beyan ortaya döktük ve bu, bizim popülerlik yolundaki en büyük adımımız oldu.
halbuki git gide yalana dönen, sahteliğe meyleden bir yaşam döngüsünde yol alıyorduk, bilemedik.
bir kafede otururken “sıkıldım” desek hiç kimse dönüp bakmazken bize, bu sözü internette bir siteye yazınca onlarca yorum almaktan dolayı göğsümüz kabardı.
500 – 1000 sanal arkadaşımız olunca kendimizi sosyalleşmiş saydık fakat bir sinema filmini yalnız izlemek zorunda kaldığımızda bile o arkadaşların sahteliğinden şüphelenmek aklımıza gelmedi.
işte bu bizim takip edilme, izlenme isteğimizdendir.
bir başka ve daha evvel bir zamana ait olan televizyon ise başka bir yönümüzü ortaya koydu.
başka insanların hayatına olan merak.
televizyonla birlikte, kendi hayatımızı yaşamaktansa, başka insanların yaşadıklarını izlemeye koyulduk büyük bir iştahla. insanların en özeline kadar soktuk burnumuzu, yetmedi eleştirmeye, akıl vermeye bile başladık.
onlar yaşadılar biz izledik.
onların hayatındaki her şeyi merak etmeye başladık.
bir adam hayal kurdu mesela, biz o hayale ondan fazla inandık.
eve gelince ilk iş televizyonu açtık dünyada neler olmuş diye bakmak için.
ama aslında dünyada neler olduğunu, eve gelmeden az evvel kendi gözlerimizle görmekteydik. işte bu da bizim takip etme, izleme isteğimizdendir.
izlemeye, izlenmeye ve gönüllü köleliğinize devam edin... !
