Evet aksiyonun ön planda olduğu bir savaş filmi değildir. Ancak japonlar'ın karargahını bastıkları bir sahne vardır ki adeta sizi savaşın içine sokar. Bu bölümde diğer dikkat çeken bir diğer nokta savaşın asker üzerinde bıraktığı psikolojik etkidir. Akli dengesini yitirmiş silahsız Japon askerlerinin hal ve hareketleri oldukça etkileyicidir.
abd sinemasının yaptığı objektif,anlattığı olayda haklı filmlerin başında gelir. başında gelir dediğime bakmayın ama siz en fazla 4-5 tane vardır böyle savaş filmi, diğer savaş filmlerin hepsi amerikanın ne kadar güçlü vs. olduğunu anlatan filmlerdir. birde kısmen objektif olan Apocalypse Now vardır ki izlenesidir.
ilk 1 saatten sonra yarım bırakmayı düşündüm ama sonradan çok güzelleşti.Malick'in en şiirsel ve en iyi filmi diyebilirim.Saving private ryan gibi propaganda filmi izleyeceğinize bu filmi ve All quiet on the western front filmlerini izleyin.Bu film savaşın ne kadar gereksiz olduğunu ve savaşta insanların sadece kendi canlarını kurtarmak için savaştıklarını gözler önüne seriyor.Vatan millet sakarya diyenler izlemesin.Sonra ekşi de "bu ne ya filmdeki bütün askerler karı gibi bir tane vatan millet sakarya diyen yok mu" diye yazıyorsunuz.
dunyadaki en bilgece cekilmis birkac filmden biri, hatta en iyisi. ama gercekten gereksiz sekilde uzun. yonetmen neden bukadar uzatmis boyle mukemmel bir filmi anlasilamaz. eger gece gec saatte baslayacaksaniz, son yarim saati uyuyacaginizi garanti ederim.
savaşın iç yüzünü karakterlerin bilinç altına inerek kişilerin savaşla ilgili düşüncelerini sheakspeare şiirselliği ve inanılmaz görüntü perspektifi ile anlatan savaş filmidir. her bir karakterin ağzından neden buradayızı çok iyi sorguladığı amerikan yapımı ama amerikan bayrağı göremeyeceğiniz savaş filmidir. film II. dünya şavaşındaki kanlı guadalcanal çarpışmalarını anlatmaktadır. savaşın insan psikolojisi üzerindeki etkisini felsefik, epik ve kusursuz bir dille anlatan Terrence Malick filmidir.
"savaş" sözünü duyunca yıllardır alışılageldik kahramanlık öykülerinin yanında siperlerdeki o son anları düşünürüm, ya da yıldızların adeta üstünüzü örtmüşçesine yakın hissedildiği geceleri.. o herkesin aşina olduğu destansı kahramanlık öyküleri ya da gizli kapaklı vahşetler yaşanmadan, yazılmadan birkaç dakika önce siperdeki bir adam ne düşünür, neler hisseder?
bu yüzden kendimi savaş alanında hep bir cengaverden öte, hayatının son anlarını yaşadığını ve her an o ince kırmızı hattın ötesine geçebileceğini bilen biri olarak imgelerim kafamda.
ömür boyunca bir çiçekle böceğin ilişkisini önemsememişken yanı başındaki bir çiçekte ağır ağır yürüyen bir böcek neler hissettirir o siperde?
güneşin batışını belki de son görüşün olabileceğini bilerek o güneşi kaybetmek?
sen; yaradılan en üstün canlı "insan"; kör, sağır ve dilsiz birbirini öldürürken, ölürken umarsızca cıvıldayan kuşlar? seni hiç umursamayan?
belki de geri dönemeyip hiç sahip olamayacağın doğmamış çocuklarını düşünmek? olanlar ya da?
eşini düşünmek? binlerce kilometre ötede evinde yaşamına devam eden? o anda ölsen senin haberini 1 hafta sonra alabilecek olan eşin? belki de sen orada kan kaybından gözlerin gökyüzündeki hoş şekilli bir buluta sabitlenmiş, yavaşça yitip giderken bundan haberi bile olmayan?
son bir kez sarılabilmek için nelerden vazgeçerdin? bir gece daha onunla uyuyabilmek için?
peki ya o siperden rastgele ettiğin ateş sonucu devrilen "düşman"ların? onların eşleri? çocukları? anneleri? onlar da senin gibi düşünmüşler midir? onların da anneleri oğullarının güneşin batışını bir kez daha görebilmesi için sayısız dua göndermişler midir yaradanın katına?
işte bu ve bunun gibi hallere değen, "insan" temelli bir film. kusurları muhakkak var, 170 dakika olmasıyla birlikte yavaş ilerlemesi, kimi gereksiz uzatılmış gibi görünen sahneleri sürekli psikolojik olarak etkilendiğiniz için sizi zaman zaman olup bitenden kopartıyor. kendinizi bir anda filmden kopmuş ve dalıp gitmiş düşüncelerde buluyorsunuz.** yine de artıları eksilerine göre çok daha fazla ağır basan, artılarının yanında eksilerinin sözü edilemeyecek bir film.
ve yıllar sonra da akılda kalacak repliği:
--spoiler sayılmaz çünkü yalnızca filmden bir cümle--
bu dünyada, tek başına bir erkek bir hiçtir. ve bu dünyadan başka dünya yok.
--spoiler sayılmaz çünkü yalnızca filmden bir cümle--
"yanılıyorsun, başka bir dünya gördüm. Bazen onu hayal sandım, ama olsun." diye de bir cevap gelir.
full metal jacket ve das boot ile birlikte en iyi savaş filmlerinden biridir. hele journey to
the line çalmaya başlayınca içinizde bi
burukluk olur ki sormayın...
kalıcı olan iki şey var. biri ölüm, öbürü de tanrı. ee o kadar. bunları unutmasam iyi olur. bu savaş, bu savaş sonum olmayacak, senin de sonun olmayacak..*
--spoiler--
ikinci dünya savaşı sırasında guadalcanal da savaşan bir grup amerikalı erkeğin değişmelerinin, acı çekmelerinin ve kendileriyle ilgili önemli keşifler yapmalarının öyküsü. film pasifik adalarında japonların ilerlemelerini durduracak olan, savaşta anahtar görevi görmüş çatışmalardan birini arkaplanına almış. ama öykü, bunun ötesinde, hayatta kalmak için savaşan, korkunç stres altındaki insanların aralarında gelişen güçlü bağların arasında dolaşıyor.
--spoiler--
çıkarma sahnesi akıllara ziyan derecede ironiktir. misal bir er ryan 'ı kurtarmak'ın aksine burada direnişsiz elini kolunu sallaya sallaya karaya çıkan askerler, bir avustralya yerlisi ile karşılaşırlar. adam bunlara "in misiniz cin misiniz?" , " deli misiniz sulu musunuz?" , "mars'tan mı geldiniz?" manalarına çekilebilecek bir şaşkın bakışla bakar, sonra da geçer gider.
--spoiler--
savaşın, hele hele "medeni adamların savaşı"nın anlamsızlığını bu kadar güzel ve basit şekilde soyutlayan sahneleri yakalamak gerçekten sanat işidir.
ölümün ve doğumun ne derece iç içe geçtiğini, sonsuz bir bilinmeyen içinde durmadan değişen ve dönüşen tek bir varlığın atomik önemsiz bir zerresi olduğumuzu olağanüstü berraklıkla açıklar...
er ryan'a verilmiş yüksek düzeyden bir cevaptır. terrence malick ve oyuncuları amerikan sinemasının yüzakı olmuşlar ve "biz de varız, ve işte buradayız !" demişlerdir bu filmle birlikte. filmin kadrosu devlerle doludur öyle ki johnny depp ve brad pitt bu filmde oynayabilmek için ne kadar istekli olsalar da kadroya alınmamışlardır, brad pitt o zamandan sonra başka filmlerde çok iyi iş çıkarttıktan sonra ancak 2011'de ustanın başka bir filminde rol alabilmiştir. oyuncuların bazıları şunlardır: nick nolte jim caviezel sean penn john cusack adrien brody george clooney woody harrelson elias costeas john travolta
film özünde batı uygarlığının 2. büyük paylaşım savaşında askerlerin büyük bir oyunun kurbanı olduklarını, gerçek savaşın doğada durmadan devam ettiğini ve başka türlü bir uygarlığın doğanın muhteşem savaşı içinde barış ve sevgiyle kurulabileceğini anlatmaktır.
filmdeki kahramanların hepsi birer anti kahramandır.
edit. eksi oy veren arkadaş sanırım babası 2. dünya savaşında şehit düşmüş amerikan askeri olsa gerek öyleyse onu anlayışla karşılıyorum ama yok öyle değil de filmi beğenmediği için eksi oy vermişse şayet nedenini açıklaması için bekliyorum...
--spoiler--
hey hadi, hadi söyle, hadi söyle.
kimin yaşayacağına kim karar veriyor?
kimin öleceğine kim karar veriyor?
bu savaş anlamsız.
bana bakın burda duruyorum ve üstüme tek bir kurşun bile gelmiyor.
bir tane bile gelmedi, neden?
peki neden hepsinin ölmesi gerekiyor?
burada durabiliyorum görüyorsunuz
--spoiler--
--spoiler--
kalıcı olan iki şey var. biri ölü, öbürü de tanrı. ee o kadar... bunları unutmasam iyi olur. bu savaş, bu savaş sonum olmayacak, senin de sonun olmayacak.
--spoiler--
savaş karşıtı bir savaş filmi.
bir benzeri için (bkz: full metal jacket)
gelelim yorumlara:
savaşın iç yüzünü mükemmele yakın bir sinematografiyle anlatan bir film bu. bu filmde, öldürmenin yüceltilmesi, kahramanlığın körüklenmesi, amerikan pohpohçuluğu, müthiş öldürme sahneleri, esir japonu öldürmezsen o seni gelir miker basitliği(er rayn da vardı böyle bir durum) arama kardeşim. arıyorsan senin için gladyatör de er rayn ı kurtarmak da ideal filmler.
bu filmin meselesi başka beyler. bu film, insanın modernleştikçe hayvanlaştığını anlatmaya çalışıyor bence. bu amaç filme inceden inceden işlenmiş. başta gösterlen o kabile ne kadar ilkel, ne kadar çağ dışı değil mi? ama bir o kadar da barışçı ve mutlu. filmde bu ilkellik ve modern(!) dünya karşılaştırılıyor.
insanın modernleştikçe hayvanileştiği ironisi bu. izleyip hazmedebiliyorsanız ne mutlu size.
