son zamanlarda dinlediğim en güzel şarkılardan birisidir. şarkı içerisinde ortalardaki solo kısmında, barış manço nun (bkz: 7 den 77 ye) programında fon müziği olarak kullandığı bir şarkının solousunun çok bir benzeri geçmektedir. **
grubun yaptığı en önemli işlerden biridir bu parça. bu parçayı bunca senedir sıkılmadan dinleten nedir acaba? nakaratında bruce'un iliklerimize kadar işleyen haykırışındaki o özgürlük tonu mu? yoksa sololarındaki melodik harmoni mi? yoksa bitmek bilmeyen müzikal coşku mu? belki de hepsinin birleşimidir, ne dersiniz?
ortasındaki muhteşem soloyu sabah uyanmak için telefonuma alarm melodisi olarak aktardığım şarkı. Gerçekten güne daha bir agresif uyandırıyor sanki insanı, daha zinde, daha enerjik...
