simon and garfunkel ın unutulmaz baba şarkısı.vokalde ikinci sesin bu kadar yakıstığı daha dogrusu inanılmaz uyumlu gittiği sarkı nadirdir bunda tabi ikilinin ses uyumunun muhtesmliğide bir gercekliktir.paul simon 1964 de yapmıştır bu yüce sarkıyı.sabaha karsı bestelendigi söylenir
müthiş bir simon and garfunkel şarkısıdır. dünyanın en iyi filmlerinden olan 1968 tarihli the graduate filminin başında çalar. artık film ile o kadar özdeşleştirdiğim için mi bilemem bana seksi çağrıştırır bu eser.
hello darkness, my old friend,
i've come to talk with you again,
because a vision softly creeping,
left its seeds while i was sleeping,
and the vision that was planted in my brain
still remains
within the sound of silence.
in restless dreams i walked alone
narrow streets of cobblestone,
'neath the halo of a street lamp,
i turned my collar to the cold and damp
when my eyes were stabbed by the flash of a neon light
that split the night
and touched the sound of silence.
and in the naked light i saw
ten thousand people, maybe more.
people talking without speaking,
people hearing without listening,
people writing songs that voices never share
and no one dare
disturb the sound of silence.
"fools" said i, "you do not know
silence like a cancer grows.
hear my words that i might teach you,
take my arms that i might reach you."
but my words like silent raindrops fell,
and echoed
in the wells of silence
and the people bowed and prayed
to the neon god they made.
and the sign flashed out its warning,
in the words that it was forming.
and the sign said, "the words of the prophets are written on the subway walls
and tenement halls."
and whisper'd in the sounds of silence.
"Her Zaman Dikine Yontan Siber Dergi - GAZOZ AĞACI" yazarlarından
OKTAY TEKCAN, "AH BU ŞARKILARIN GÖZÜ KÖR OLSUN" başlıklı sayfasında, bu şarkı ile ilgili şunları yazmış:
" Paul Simon ve Arthur Garfunkel (Simon & Garfunkel olarak anılırlar) ancak sofistike dinleyicilerin ilgi gösterdiği bir ikili. Genç arkadaşlarımız ise muhtemelen onları hiç tanımıyorlar. Bu da çok normal sayılmalı, çünkü 1970 tarihli Bridge over Troubled Water albümünden sonra ayrılan ikili, sadece 1981'de Central Park'ta verdikleri konserde tekrar bir araya geldiler. Herkes onların tekrar beraber albüm yapmasını bekliyordu, ama olmadı. (Simon ve Garfunkel hakkında daha ayrıntılı kısmı yazının sonuna koydum ki ilgilenmeyen arkadaşların boş yere vaktini almayalım).
Gelelim Sound of Silence şarkısına:
22 Kasım 1963'te Başkan Kennedy Dallas'ta suikasta kurban gittikten sonra, Amerika'yı derin bir acı ve güvensizlik sarmıştı. (Tabii 11 Eylül'le kıyaslayınca, epey hafif kalıyor denebilir ama bu olay modern Amerikan tarihinin dönüm noktalarından biridir.) Sound of Silence şarkısı işte bu karışıklık ortamında Paul Simon, 60'lı yılların Amerika'sını algıladığı şekildir. Şarkıda yer alan ışık ve karanlık metaforları, duyarsızlık ve kayıtsızlığın insanlar arasındaki en basit iletişim yeteneklerini bile olumsuz etkilediğini vurgulamak için kullanılmıştır. Gerçeği ve aydınlanmayı temsil eden ışık aslında acı verici ve yıkıcı bir güçtür.
Gerçi Paul Simon bu şarkının üzerinde üç ay çalıştı ama, ilhamın gelişi banyoda gitar çalarken olmuş. Işıklar kapalı, musluk açık, adamımız ellerini gitar telleri üzerinde dolaştırıyor, ve birden dudaklarından "Hello darkness my old friend...." dizesi çıkmış.. inanabiliyor musunuz?
Duyarlı sanatçımız Paul Simon anlaşılamamaktan muzdariptir. Ona göre insanlar birbirleriyle doğru dürüst iletişim kurmak yerine, giderek birbirlerine yabancılaşmakta ve sağırlaşmaktadırlar. Bunun yarattığı tehlikeli sessizlik içinde de insanca değerlerinden ve birbirlerinden giderek uzaklaşmış, artık birbirlerini anlamak ve sevmek yetisinden mahrum kalmışlardır.
Kendi yarattıkları (sahte) bir tanrıya tapıp, kendilerini boğan bu sessizliğe teslim olmuşlardır. Ah bir de kulaklarını açıp adamımızı dinleseler, ah ona bir ellerini uzatsalar kahraman Paul Simon onları kurtarıp hidayete erdirecektir ama, nerdee? Maalesef insanlar hala duyarsız kalmakta, sessizlik hükmünü sürdürmekte ve kabus devam etmektedir. Yanlız kovboyumuzun karanlıktan başka kimsesi kalmamıştır "dostum" diye sarılabileceği..
Vah vah... "
...
"Her Zaman Dikine Yontan Siber Dergi":
GAZOZ AĞACI
bir zamanlar vay be dediğim tanımlama, bazı kavramların, özellikle hüznü çağrıştıranların zıt bir kavramla anılması ilk etapta ilgi çekici geliyor. mesela
(bkz: güneşin pusu)
(bkz: ölümün sevinci)
(bkz: aynanın sonu)
nevermore'un yücelttiği parçadır ki zaten jeff loomis de ''bu şarkıyı duyunca tanıyamacaklar bile'' diyerek de taşak geçmiştir. yani sıçmamıştır, yüceltmiştir.
ne kadar dinlerseniz dinleyin asla sıkmayan şarkı. gecenin bu saatinde en güzellerinden.
--spoiler--
hello darkness, my old friend,
i've come to talk with you again
--spoiler--
bu arada acid ritüeli ile bağdaştırabilmek için o sözleri ya bilmiyor olmak lazım yada kafanın çok güzel olması lazım. her halta acid vesaire yakıştıran marmara bira bağımlısı kolpa junkylerden de bıktım anasını satayım.
