tam manasıyla bir vakit kaybı.
-bu simon denen velet ne diye annesini küvete ittiriyor da üzerine kapıyı çarpıyor?
-bu velet aşşağıda kilitli kalınca neden bağırıp yardım istemiyor?
-o bunak ne halt yemeye öldürüp yakmış bunları?
nereden tutsak elde kalıyor kısacası. adam gibi korkunç bir öğe de yok.
juan antonio bayonanın yönettiği ve belen rueda, fernando cayo, roger princep ile geraldine chaplinin oynadığı yetimhane, lauranın öyküsünü anlatıyor. laura, çocukluğuna dair en mutlu günlerini deniz kenarındaki bir yetimhanede geçirmiştir. yetimhanenin çalışanları ve lauranın birlikte büyüdüğü arkadaşları ona her zaman ilgi ve sevgi göstermişlerdir. 30 yıl sonra laura, kocası carlos ve 7 yaşındaki oğlu simonla, çok güzel yıllar geçirdiği yetimhaneye geri döner. hayali, uzun süredir kapalı olan yetimhaneyi restore ettirip engelli ve hasta çocuklar için bir yaşam alanı haline getirmektir. bu yeni evlerindeki gizemli atmosfer, küçük simonın hayalgücünü fazlasıyla canlandırır. küçük çocuk kafasında hayali hikâyeler canlandırmaya ve çok da masumane olmayan oyunlar oynamaya başlar. simonun görünmez arkadaşları gün geçtikçe artınca, laura da oğlunun başlangıçta önemsemediği bu yeni alışkanlığının etkisine girer. simonun bu ilginç dünyası, lauranın uzun süredir unutulmuş olan, tedirgin edici çocukluk hatıralarıyla yüzleşmesine yol açacaktır. bugüne dek, goya ve barcelona film ödülleri de dahil olmak üzere pek çok festivalden farklı dallarda 29 ödül kazanan yetimhane 27. istanbul film festivalinde de gösterilmişti.
3 kişilik aile neden eski bir yetimhane olan koskocaman bir eve taşınır hiç anlamam. Finali dışında çok da iyi olmayan bir film. Ama finali sahiden iyiydi.
