1996 tarihli ikinci opeth albümü morningrise'ın en nefis parçalarından biri..sözler:
and so you left us
jaded and gaunt, some september
wilted with the seasons
but hidden inside the delusion
i saw you eyes, somewhere
devoid of death
the aura poises amidst (the storm)
in solid tears i linger
a parlour glade, moonlit sorrow
lonely resting pools
relics of the moon-dogged lake
whisper: "all your words are miss given"
am i like them?
those who mourn and turn away
those who would give anything
to see you again
if only for another second
your face was, like the photograph
painted white
we did not speak very often about it
what does it matter now?
cloak of autumn shroud
i gaze, dim ricochet of stars
i reckon it is time for me to leave
you sleep in the light
yet the night and the silent water
still so dark...
akerfeldt'in ölen dedesi için yazdığı şarkıdır. bu şarkıdaki kasvet havasının nerden geldiğini anlamamıza sebep olur. 2.50'de başlayan bölüm yıkılmışlık hissi verir insana.
"am i like them?
those who mourn and turn away
those who would give anything
to see you again
if only for another second"
der mikael baba, ayyaş bir ses tonuyla. kasvetleniriz. harika bir akustik bölümdür burası.
5 saatlik bir diablo süreci, oda içi 50 derece hava ve yurt odasının verdiği doğal boşluk birleştiğinde 7. dakikasından sonra bir nevi altın vuruşa, jilet-bileğe götüren süper opeth şarkısı. dinleyiniz dinletininiz, lakin ölmeyiniz. hadi bakayım
the roundhouse tapes versiyonunda ayrı bir güzel olan, mikael akerfeldt in clean vokaline kurban olunası -brutal ondan aşağı değildir tabiki- mükemmel şarkı. sayın okur, bu şarkıyı duyduğun anda, aklından geçen her neyse bırak ve kendini kötü şeyler düşünmeye hazırla zira bu şarkıyı hazırlıksız dinleyenler uzun süre normale dönemediler.
Edit: nasıl yazılmamış anlamadım... mikael reise sormuşlar, "en sevmediğin opeth şarkısı hangisi?" diye. mikael bu, durur mu? yapıştırmış cevabı: "the night and the silent water"
