okurken kişide biraz da olsa hayal kırıklığına sebebiyet veren, ama nihayetinde yine tipik bir agatha christie romanı olduğu anlaşılarak rahatlatan eser. agatha christie' nin birkaç romanını okuyanlar bilirler: miss marple ya da hercule poirot hemen bir sonuca varmazlar. önce olaya dahil olan kişilerle konuşurlar, en ufak ayrıntıyı bile gözden kaçırmayıp analiz ederler zihinlerinde, araştırmalar yaparlar, benzer olaylarla karşılaştırırlar * ve romanın sonunda cinayeti sorumlusu, nedeni ve nasıl gerçekleştiğiyle birlikte açıklarlar. bu eserdeyse sona yaklaşmadan çok önce açığa çıkan katil, kişinin aklını bir hayli karıştırıyor ve bir süreliğine de olsa okuyucuyu gerçeğin bu olduğuna inandırmakta güçlük çekmiyor. ** bu biraz hayal kırıklığına neden oluyor, fakat sona yaklaştıkça katilin bambaşka birisi olduğunu görüyor ve kandırıldığınızı anlayarak klasik bir agatha christie romanı okumuş olmanın verdiği zevkle kitabın son sayfasını kapatıyorsunuz.
