bir şarkı bir insanı nasıl yer bitirir , canlı şahidiyim. yıllardır her dinleyişimde modumu eksi seviyelere indirir hayatı sorgulatır müziğinden mi nedendir bilmiyorum. üniversite zamanında tekrar tekrar dinlerken kilometrelerce yürümüşlüğüm vardır bu şarkıyla. ısparta'da okuyan bilir otogar-okul arası mesafeyi hah işte tam da orayı yürürdüm.
saten gibi bir vokal, progressive rock semalarında gezen bir grup. albümlerinde kendimi kaybettiğim, akustik gitarı kullandıkları her şarkıda içimdeki çocuğu orataya çıkaran insanlar.
bir zamanlar müptelası olduğum blues ağırlıklı the magnificent moodies albümünü yıllar sonrA tekrar dinlemeyi akıl ettim.
niye kendimi bunca yıldır bu zevkten mahrum etmişim diye dövünüyorum. şükür kavuşturana justinim.
