bu üçlemeyi çok severim. hobbitten bile güzel bir üçleme. ama frodo ile sam olmasa daha güzel olabilirdi. koyduğumun ağlak piçleri. film boyunca duygusal duygusal ergen ergen hareketler. golluma karşı iyi niyet gösterileri. arada bir açar bazı sahnelerini falan sektire sektire izlerim. sektirdiğim sahneler frodonun ve sam in olduğu sahneler. nefret ediyorum ibnelerden.
filmini ve romanını özlediğim üçlemedir... romanını tekrar okuycam filmlerine de tekrar bakıcam vakit bulduğum bir dönemde... sizcede çok epik, çok kahramanca değil mi lan ! müthiş bir kahramanlık serisi... https://www.youtube.com/watch?v=Z6XicBBN1l4
popülist,2 kuruş fazla kar elde etmek için herşeyi yapan warner bros yüzünden senaryosu bok edilen hobbitten kat kat iyi bir üçlemedir,yarattığı etkiyle de bu ispatlanmıştır..buarada martin tolkien'in taşşağını yesin
Daha öncesinde yarım yamalak izlemişliğim var ama şu iki gündür ilk iki filmide izledim. Güzeldende öte bir kurgu. Oyunculuk. Müzikler. Sahneler. Gerçekten herkesin izlemesi gereken bir seri.
Yüzüklerin Efendisi - iki Kule'de hikayenin sonlarına doğru, Saruman Grima Solucandil tarafından sırtından bıçaklanır... Saruman'ın sırtındaki bıçağı çıkarması gerekmektedir...
bu sahnenin çekimleri esnasında yönetmen Peter Jackson, Christopher Lee'ye sırtındaki bıçağı nasıl çıkarması gerektiği konusunda direktifler vermeye çalışıyordu. Bu direktiflerden bir an bunalan Lee, Jackson'a ''Sen gerçek hayatında hiç sırtından bıçaklanan bir adamla karşılaştın mı?'' diye sordu. Jackson'ın yanıtı hayır oldu; Christopher Lee de konuyu kapattı: ''Ben gördüm.''
Christopher Lee, ikinci Dünya Savaşı esnasında ingiliz Ordusu'nda askerdi...
Senfonisi kusursuzdur. Yapması gereken herşeyi yapar, ve müziğin ruhuyla karakterler her notada dans ederken siz de shire'in cennet yuvasında güneşin altında uyuklar gibi olursunuz saat gece 5 civarı dinliyorsanız.
Hadi biraz beyin egzersizi yapalım. Tolkiens efendi burda çeşitli güdüleri, güçleri temsil eden karakterler oluşturmuş. Her karakter aslında insan doğasının bir parçasını temsil ediyor, diğer eserlerle karşılaştırıldığında da bu çok net gözükebilir.
Peki why is the lord a hobbit? Burada hobbit dünyasının en gizli ve en kutlu gücüyle yüzyüze geilyoruz. Bu öyle keskin bir yüzyüze geliş ki k naif görüntünün altındaki kararlı gözler, o ödev ahlakının getirdiği olgunluk gücümü oluşturuyor bir hobitin. O küçük yaratıklar insanın en büyük zaafına karşı dik durabildiği için the lord olabiliyor. Yüzük taşıyıcısının diğerlerinden en büyük farkı nefsini kontrol edebiliyor oluşuydu.
Bu küçük yürekteki bu güç filmin temel konusudur. ASlında hayatın da temelinde bu vardır. Kendini ne kadar kontrol edebildiğin kim olduğunu belirler günümüzde. iyi şeyler yapmak istersin fakat iyi şeyler yapmak için haftada 60 saat çalışmak zorunda olan adam olmak istemezsin. Bu noktada karşılaştığın yol ayrımında eğer çalışmayı seçen olsan dahi yapamazsın büyük ihtimalle. O büyük umutlarla verilen kararlar bir bar orospusu kadar barınamaz ruhunda eğer iraden güçlü değilse.
Ne demiş plato bir adam için ilk ve en kutlu zafer kendini fethetmesidir. işte hobitte bu kendini fetheden ruhu görürürz. Kendine diş bilemek zorunda kalmadan ne isterse gücünün yettiği ölçüde yapabilen bir efendidir o.
