olağanüstü batman-joker çizgi romanıdır.
yazarı alan moore, çizeri brian bolland'dır. 1988 yılında yayınlanmış, 2008'de yeniden renklendirilmiştir. 2008 versiyonunu açıp açıp deliririm.
joker'in geçmişine gidip durarak joker'in nasıl joker olduğunu gösteriverir. aman dikkat: sadece psikolojik olarak varoluşunu değil, fiziksel olarak da nasıl var olduğunu anlatıyor!
deliliği, psikopatlığı, manyaklaşmayı öyle bir meşrulaştırıyor ki odanızda delirip sokaklara atılasınız gelebilir. aman diyim tck buna müsade etmiyor!
sonlara doğru iyiden iyiye üşütmeye başladığınız için o yağmurlu sahnelerde joker'le birlikte ağladığınızı hissebilirsiniz. çizimler o kadar ustaca ki joker bildiğin ağlıyor lan görüntüsündedir.
batman ile girdiği diyaloglar olsun, işkenceleri sırasında sarfettiği aforizmalar olsun sanırım bir süper kahramanın alan moore tarafından ne derece harika konuşturulabileceğinin en iyi örneklerindendir.
"onu götürüp kafesine koyun. belki durumunu bir kere düşünme fırsatı bulduğunda daha canlı olur... hayatına ve tüm rastgele adaletsizliğe yansımasına..."
"bayanlar ve baylar! hakkında gazetelerde okudunuz! şimdi gözlerinizin önünde, bakarken titreyin, doğanın en nadir ve trajik hatası! ... huzurlarınızda: sıradan insan!"
çocukluğumu karartmış çizgi romandır. az önce south park'ın 14x6, "201" isimli bölümünü izlerken tekrar hatırladım.
kaç kere onu düşünerek çizgi romanlara başladım, kaç kere çizeceğim derken beceremeyip kenara fırlattım. ikinci dünya savaşının asıl sebebinin "almanlar'ın savaş borcu yüzünden telgraf direği yapmaları" olduğuna ne kadar uzun süre inandım.
teyy teyy... sonra da büyüdük ve kirlendi dünya, kirlenir tabii.
joker'in hayata dair harika tespitler kastığı ve joker'e olan hayranlığınızı arttıracak çizgi romandır. özellikle sonunda anlattığı fıkra ise tam jokerin espri anlayışını yansıtıyor.
