bir akillinin insanligi ararken yasadigi deli dolu, aksiyonu bol, gerilimli dilim-tursu hikayesi. orta dozda aclik, biraz zaman, ve matematik icerir. lutfen cocuklarin erisemeyecegi yerde ve oda sicakliginda saklayiniz.
***
teknik nedenlerden dolayi pas gectigim gecenin takip ettigi sabahta basladi her sey. ya da her sey o sabah bitti. kararsizlik cok kotu lan, ama artik kararsizlik da bitti. teorik olarak bu yazinin da bitmesi gerekiyordu, ama bu baslayanlardan. fakat dugme kafali benjamin gibi tersten okursaniz belki sirinleri bile gorebilirsiniz. neyse.. mantik diyorduk. yani ben icimden sarfettim bu sozcugu, duymadiniz ama harbiden diyecektim yani. neden inanmiyorsunuz bana? akildan gecenler sahte, ama agizdan cikanlar mi gercek? deliyim ama oacncesinde zeki biriydim. "size bunu hatirlatirim" diyecektim ki farkettim siz de bitmissiniz.
- hey! garson! hocam simdi bana biraz insan, sosu yerinde olsun, hanima da iki tutam nane, en mentollusunden..
gerceklik de bitmisti o sabah, renklerin kaybolusu gibi. gozlerimi actigimda gordugum siyahlik, gozlerimi kapattigimda yine orada duruyordu. ben de gozlerimi cikartmaya karar verdim. hep birincil tekil sahistan yasadigim hayatimi, ucuncu sahis farkiyla sadece ve sadece yedi kupona suzgec kanalinda izleyebilecektim, heyecanliydim. gittim, suzgec aldim hemen. yaninda kizarmis ekmek, tere yagi ve gul receli de hediye ettiler.
..saat gece ucu, sekiz bucuk saat gecmistir heralde diyerek, kizarmis ekmegin uzerine tereyagini surmeye basladim. bu isi yaparken cok soguk kanli davrandigimi kendi gozlerimle gordum. gul recelinden az kirmizi olanlari almiyor, koyu renktekileri ise kasikla direkt mideye indiriyordum. resmen canilik, insanlik otesi bir seydi! kahrolsun serefsizm, yasasin fasizm! sloganiyla ve euzuhubele cekerek suzgeci kafama taktim. her suzgec deliginden 29,74 adet sac gecmesi zorunlulugunu biraz mantiksiz buldum, ve bu sayiyi 32,49 a yuvarladim. boylece yuce rabbim ucan spagetti canavari bana cennetinde ranch sos hediye edecekti. ama ranch sosa batirip yalayacagim el parmaklarimin sayisi toplamda iki elin parmaklarinin sayisini gecmiyordu bile. rezalet! skandal! hatta komplo teorisi! hakkimi almak uzere defalarca ucretsiz tuketici destek hattini aradim; 10-parmaksay. telefondaki salak kari her arayisimda boyle bir numara olmadigini soyledi. ben de ona "ah siz yok musunuz, sizde her turlu numara vardir" dedim. salak iste. asik olmus bana besbeli, her aradigimda illa ki sesimi duymak istiyor.
neyse.. hatuna randevu verdim, aksam sekizi on alti geceye bir saat kirk iki dakika kala ruyalarda bulusacaktik. garip bi heyecan sardi beni. bir de o kadar salak dedim, mahcup hissettim kendimi. dedigim saatte orada olmak icin yatagima gidip uykumun gelmesini bekliyordum. gecikti ama sonunda geldi. hatta veledin teki "amca sen otur" diye yerini bile verdi. ben de ona seker verdim. almadi, annesi "yabancilardan bir sey alma sakin" diye tembihlemis. mis gibi portakalli mentos'u tek basima yedim ben de. inecegim duragi gecerken otobusten atladim. bulusmamiza daha on alti, bilemedin on iki, hadi en fazla on sekiz dakika ve bir kac saniye vardi. ama hatun gelmedi. yillar oncesinden ekti beni. simdi buyudum, golgemde aileler piknik yapiyor. arada da itin teki gelip dibime isiyor.
onum, arkam ebe, saklanan da ibne! peki degisen ne? biraz ketcap, biraz da eglence. elime gecen de bir tutam sac, suzgecten sarkan. yok olan gerceklik, kaybolan ise siyahlik. sahte pencerelerden gorunen hayal manzaralarina inanan akilli(!) insanimsilar, simdi yaprak ve cam ignesinden yuva yapan kuslar kafalarina sicacak diye uc bucuk atiyor.
ben mi? boslukta yururken adimlarimi karelere denk getirmeye calisiyorum. her karenin farkli puani veya hediyesi var. cocuklugumdan bir oyun iste.
once bi dorde gidelim; bir, iki, uc ve dort.
simdi de dortten geriye dogru sayacagim, bitince de gozlerimi acacagim..
dort..
uc..
iki..
bir..
gozlerimi actim. ama sayilar yok?! tren.. agac... ucan inekler kumesi..??!??!!... aha! gozler.. bir cift goz bana bakiyor.. ahahaaa.. basliyor.. ha siktir! gercekten bitmis lan..
