Ricky Gervais in hem yazıp yönettiği, hemde başrolünde oynadığı gayet te başarılı komedi filmi. izledikten sonra yalansız bir dünya da yaşamak istemediğine karar veriyor insan. Filmin diğer oyuncuları ise Jennifer Garner, Rob Lowe, Tina Fey.
ricky gervais 'in matt robinson ile birlikte hem yazıp, hem yönettiği aynı zamanda da rol aldığı * komedi filminin adı. 2 ekim itibariyle gösterime girecek olan filmde günümüzün tam tersine yalan söylemenin olmadığı, kimsenin yalan söylemeyi bilmediği bir dünyada geçen olaylardan bahsedilmekte...
uzun zamandir zevk alarak izledigim ender komedilerden biridir. cok derin gondermeleri vardir.
gunluk hayatta ne kadar sik yalan soyledigimizi anlamami saglamis (cidden bu filmi izleyip 'ben cok durustum arkadas' diyen varsa ellerinden operim) uber film.
bunun disinda, dusununce, din denilen kavramin da tamamen yalanlar uzerine kurulu oldugu tarzda bir mesaj barindiriyor.
her fırsatta ateist olduğunu söyleyen ricky gervais'in dinler(özellikle judeo-hıristiyan dinler) tarihine yaptığı naif bir göndermedir. filmde sadece dinler değil, hayata dair üzeri havalı sözlerle kapatılan pek çok gerçek de hedef alınmıştır. huzurevinin adının a sad place for hopeless old people olması bunlardan biriydi.
kumarhane duvarında yazan odds favor the house yazısı da kumarhane kavramını özetliyordu. televizyondaki coca cola ve otobüs üzerindeki pepsi("when they don't have coke") reklamları da güzel düşünülmüş birer detaydı.
son olarak, kendi içinde çok tutarlı bir film olmasa da, ricky gervais hastası bir bünye olarak pek sıkılmadan izlediğim bir film oldu.
başından sonuna kadar eğlenceli olmasının yanında, eleştirisel yaklaşımı ile de beğenimizi kazanan film. dine, insan ilişkilerine, paraya tapmaya, ikiyüzlülüğe mükemmel giydirmeler var. ayrıca konuk oyuncuları ile de dikkat çekiyor. edward norton gibi. sadece eğlenmek amaçlı değil, akıllıca düşünülmüş iyi bir film izlemek isteyenler içinde biçilmiş kaftan.
Ricky Gervais,Jennifer Garner gibi oyuncuların başrolde yer aldıkları güzel bir komedi filmi. türü komedi ama güldürürken düşündürüyor.
--spoiler--
film öyle bir dünyada geçiyor ki kimse yalan söylemiyor. hatta düşündüklerini hemen ağızlarından çıkartıyorlar. yani susmak da bir nevi yalan. ama burada yalan söyleyelim diye söylememezlik etmiyorlar. yalan diye bir şeyin varlığından da haberleri yok. yalan söyleme yetileri bile yok. ama günün birinde bir loser olarak nitelendirilen mark yalan söylüyor. bunun ne olduğunu anlamıyor ilkin ama çok faydalı bir şey olduğundan yalan söylemeye devam ediyor. böylece kaybettiği işini, itibarını falan geri alıyor. ama iş kendisinin (istemeyerek de olsa) peygamberliğini ilan etmesine kadar gidiyor.
film'De yalansız bir toplumun nasıl olcağını aşşağı yukarı görüyoruz. aslında film'De bir çok mantık hatası mevcut. mesela film'Deki çocukların da yalan söylememesi. bildiğimiz üzere çocuklar toplum kurallarından soyutturlar. kendi dünyalarında yaşarlar ve zor durumlarda yalan söyleyebilirler. bunun beni rahatsız ettiğini söyleyemeceğim ama beni film'De çokça rahatsız eden nokta filmin yüzeysel ve klişe olan sonuydu. filmleri klişe diye eleştirmeyi sevmem ama özellikle kilise (a quite place to think about the man in the sky) sahnesi aşırı klişe olmasından mütevvellit bana "ööğğğhhhttt" dedirtti.
film'De toplumda hiç yalan söylenmemesinin ve mark'ın yalan söylemesinin yarattığı gülünç durumların olduğu sahneler çok komikti. benim en çok güldüğüm sahne mark'ın eski hırsız olan babasının soygun girişiminde bulunduğu sahneydi. mark'ın yoldan geçen sarışın ablaya "sevişmezsek dünyanın sonu gelecek" demesi ve ablamızın "burda mı yapalım yoksa bir otel (otelin ismi de ayrı olay - yabancılarla seks yapabileceğiniz ucuz yer) mi bulalım?" dediği sahne de bayağı güldürdü.
film'de kapitalizme, sosyal normlara, allah inancına ve dinlere (özellikle de hristiyanlığa) göndermeler mevcuttu. hatta polislere bile laf soktu. bunları the man from earth'deki gibi çok sert yapmıyor (mark'ın insanlara pizza kutuları üzerine yapıştırılan sözde vahiylerle halka hitap ettiği konuşmalarda geçenler ve isa benzetmesi hariç) belki ama düşündürüyor. aynı zamanda pizza, coca cola ve pepsi gibi dünyaca ünlü markalara yapılan göndermeler (pepsi - if you don't have coca cola) de vardı. reklamların, filmlerin vb falan tek tip çekilmesi de ayrıca düşündürücüydü. yalan yoksa senaryo da görsel efekt de oyuncular da olmayacak sonuçta! çok düşündürücü!!
--spoiler--
yalan söyleme, tomlumsal adetler, dini inançlar ile ilgili güzel bir film. beklentinizi çok üst seviyede tutmazsanız beğeneceğiniz bir film olacaktır.
ironik,ütopik ve çok sevimli bir yapımdır. dinlerin yalan üzerine kurulu olduğunu (en azından hristiyanlık ritüellerinin nasıl bir senteze dönüştüğünü bunun insanların din algısı üzerindeki etkisini)vurguluyor yer yer;ama yalan gibi bir kavramı da çok radikal bir şekilde işliyor. daha önce hiç düşünmemiştim ama meğer ne yalanlar söylüyormuşuz. olmaması iyi olmuş böyle bir hayatın.distopyaya dönüştü bir yerden sonra. evet evet bazen yalan iyidir. *
cok komik olmasa da, jeniffer garner sayesinde de izlenebilir olan bir filmdir. ataizm propogandasi gibi bir seydir. filmde opusme sahnesi bile olmamasi cocuklarin izlemesi icin bir engel teskil etmemesi icin ozellikle yapilmis bir cabadir. bazilarinin cocuklarina asla izletmeyecegi, bazilarininsa ilk izletecegi filmlerden biridir.
türkçeye yalanın icadı olarak çevrilmiş fantastik komedi türü güzel bir film.
öyle bir dünya hayal edin ki, insanların yalan söyleme becerisi olmasın. yani herkes doğruyu söylüyor, kimse ufak tatlı yalanlar da dahil olmak üzere asla yalan söylemiyor.
bu insanlardan biri berbat bir hayat yaşıyor. işini kaybeden, iş arkadaşları tarafından yerin dibine sokulan ve hoşlandığı kadın tarafından ideal eş olarak görülmeyen biri mark. birgün dünyanın ilk yalanını söyleyiveriyor ve hayatı o günden sonra tamamen değişiyor.
güzel göndermelerin olduğu keyifle izlenilecek bir film.
yalanin olmadigi, herkesin birbirine dogrulari soyledigi bir dunya hayalinin sinemaya uyarlanmis versiyonu olan film. basrolunde rick gervais oynadigi film, herkesin yurudugu bir dunyada ancak ucma yetenegine sahip bir insanin hissedebilecegi bir ayricaligi hissettiriyor.
