me nin geçirdigi trafik kazasindan sonra yatarken kendi hayatına ve ozune yaptigi yolculu atan konsept albümdür.Sonunu soyleyen arkadasa kufur sebebidir.benim icin scenes from a memory ile kardestir kankadır biladerdir.
baştan sonra hiç ama hiç sıkılmadan dinlenebilen ayreon albümüdür. farkına varmadan sonuna gelmişim bittiğinde uyandım. 2 saat boşlukta sırf oturup dinlenerek zamanı harcatan bir albümdür.
geçtiğimiz on yılın en güzel albümü. içindeki enstumanların çeşitliliği, dev isimlerin birlikteliği, tematik oluşuyla pek de denenmemiş bir şeyi başarmıştır arjen lucassen. eh, şarkıların enfesligine diyecek zaten bir şey yok.
bir de bu yazarın güzel anılarına sahiplik eden bir 'dönem' albümü oldugundan, apayrı yerdedir. :) (bkz: imho)
ayreon'un bu albümü, iddia ediyorum ki müzik kayıt altına alınabilindiğinden beri yapılmış en iyi albümdür. şarkı şarkı olarak da düşünsek, albüm olarak da düşünsek, enstürman, vokal, söz, konsept vb vb. ne olarak düşünürsek düşünelim, kusursuzdur, mükemmeldir.
bundan yüz sene sonra, mozart'ın chopin'in gördüğü değeri görecek bir adamdır arjen lucassen ve bu albüm de onun kariyerinin zirvesi, mükemmeliyetidir. ( bence modern müziğin tepe noktasıdır o ayrı.)
teknik kısımlarından o kadar anlamadığımdan, derdimi tam olarak anlatamıyorum. sadece şunu söylemem yeter sanırım ; bu albümü beğenmiş ya da beğenmemiş olabilirsiniz, ama dinlemeden öldüyseniz, müzikten bir haber yaşamışsınız demektir.
Her sene bir kaç kere bu muhteşem albüme gömülürüm. Her seferinde de en az bir hafta falan başka birşey dinleyemiyorum buna başlayınca.
"Şu yaşıma kadar dinlediğim en iyi albüm bu olabilir mi?" The one" bu mu? " sorusunu her seferinde ciddi ciddi sordurtuyor.
ayreon'a ve onu yaratan arjen lucassen'e zaten hastalık derecesinde hayranım. Dünyadaki en kıskandığım adam bu olabilir.bir şans verilse" "jason momoa mı arjen lucassen olarak mı dünyaya gelmek istersin?" deseler, bir milisaniye düşünmeden (o nasıl mümkün olacaksa ahaha) arjen derdim.
