Mükemmel bir filmdi. Ne kadar Samuel L. Jackson hayranı da olsam sonunda Daisy'nin o silahı alıp ikisini de öldürmesini istemiştim, tarafım Mr. Blonde ve Mr. Orange reislerdi. Özellikle Mr. Blonde'yi çok severim, Reservoir Dogs da döktürmüştü. Çok Underrated bir oyuncu. Neyse filmde Samuel L. Jackson'ın taşaklarından vurulma sahnesine yarıldım, yemin ederim gözümden yaş geldi, 2 saat güldüm ve üstünden yarım saatten fazla geçti hala gülüyorum. O sahne defalarca izlenir tıpkı Pulp Fiction da ki Royal With Chesee, Big Kahuna Burger ve Ezekiel 25:17 gibi. Western filmlerin hastası oldum Tarantino sayesinde, Django: Unchained da harikaydı. O kar teması ve o tuhafiyede ki ortam bana bile bir huzur, bir rahatlık verdi. Tek kelime ile izleyin. Özellikle Samuel L. Jackson'ın taşaklarından vurulduktan sonra böğürmesi favorimdir.
samuel lee jackson'ın muzip rolleri beni benden alıyor. gerçekten yetenekli bir adam. morgan freeman gibi mimik özürlü de değil. gözüyle yüzüyle sesiyle her şeyiyle oynuyor adam.
ben şahsen bol diyalogla geçen (içi dolu olmak kaydıyla) ara ara hareketlenen filmleri seviyorum. bu açıdan benim için iyi bir filmdi.
Bu filmi beğenmeyen gitsin 3.sınıf aksiyon filmi izlesin hiç sıkılmaz.Yok ilk yarı çok sıkıldık bilmem ne.Bunların hepsi sinemadan anlamayan dingillerin yorumları.Filmin konusu da görüntüleri de muazzam.
--spoiler--
filmde aklıma takılan bir sahne oldu. kimse oswaldo mobray'e lincoln mektubundan söz etmiyordu ama chris mannix'e lincoln mektubu sende mi diye soruyordu. sonrasında john ruth mektubun zencide olduğunu söylüyordu. şimdi oswaldo mektubu nasıl biliyordu? daisy yada o.b mi söyledi, hayır. geriye başka karakter kalmıyor zaten. ufak bir hata sanırsam...
--spoiler--
Bir yönetmen kendi duygu, düşünce ve beğenilerini ne kadar iyi anlatabilirin adıdır, Nefret Sekizlisi.
Tarantino 8 kişinin birbirlerini kandırma çabasını, ödül avcılığını, ve her filminde olduğu gibi zenci-kölelik-özgürlük tabirini çok çok iyi kullanarak yine çok başarılı bir filme imza atmış.
Konusu itibariyle her kesime hitap etmeyen fakat yönetmenlik açısından bence izlenmesi gereken bir film. Tabiki ben konusunu beğendim.
Samuel L. Jackson gerçekten tam bir kurnazlık abidesini canlandırmış. O fikir yürütmeler sende bende olsa az para kazanmazdık.
Filmdeki karakterler ise doğallıktan ödün, karakter özelliklerinden sır vermeden son ana kadar ilerliyor. Yine de az çok da olsa tahmin etseniz de nerede ne olacağını, bir noktada sizi şaşırtmayı başarmış, Tarantino.
Özellikle Mobray (Tim Roth) gerçekten ters köşe yapmayı başarmış.
Son olarak da Daisy Domergue (Jennifer Jason Leigh)'ın seslendirdiği Jim Jones şarkısını dinleyin.
büyük beklentiler içerisinde izlemezseniz güzel film. bazı sahnelerde güldüm. samuel l jackson'ın mimiklerine tepkilerine bayılıyorum ya. sırf onun için bile izlenir bence.
dendigi gibi ekibi muazzam olan tarantinonun tarzini begendigim icin diyaloglari ve olaylarin siralamasi hosuma giden, ozellikle samuel l. jackson in oyunculugu yine sahane olan ama bir yerinde oturmayan biseyler olan film. belki sonu farkli olabilirdi belki senaryo kurgu filan degisebilirdi biraz. oscarlik film cikabilirdi bence biraz daha ugrasilsa.
sanırım epey uzun zaman sonra hakkında olumsuz eleştiri yapacağım film. gerçi film eleştirisi yapmak benim gibi sinematografinin ne demek olduğunu dahi bilmeyen, * hatta merak dahi etmeyen birisi için ne kadar ölçülü bir tabir olur burası tartışılır. ama yine de içimde kalmasın diye bir şeyler yazacağım.
şimdi öncelikle oyunculuklar muhteşem, kadro adeta 99 ajax kadrosu gibi, yönetim, diyaloglar vs inanılmaz ince düşünülmüş, seyirci çok güzel uyutulmuş *
ama şöyle bir geriye dönüp bakınca koltuğunda satranç oynayan yaşlı adamın ne tür evrelerden geçip general olduğunu merak ettim. adama söylenen sadece "iyi geceler, günaydın, hoşgeldiniz" dersin idi. adam bir anda zencilere bütün nefretini kustu. John Ruth'a "hain" diyecek kadar da iyi oynadı rolünü. valla helal olsun amcaya.
biraz daha geriye dönersek, celladı oynayan abinin de adaletle, soğukkanlılıkla ilgili verdiği dersler muazzamdı. ama es geçilen bir nokta var; bunları koltukta oturan adamı öldürüp, koltuktaki kan izinin üstüne örtü örtecek kadar rahat adamların yanında olan birisi söyleyemez. ancak celladın kendisi söyleyebilir.
şimdi soruyorum, filmin sonunda düz geri zekalı üyelerinin olduğunu anladığımız bir çete, nasıl oluyor da john ruth geldiğinde rollerini bu kadar kusursuz şekilde oynayabiliyorlar?
kısacası sevgili arkadaşlar, tarantino seyircileri çok iyi kandırıyor. büyük ihtimalle kandırılmalarının imkansız olduğunu falan düşünen yüksek seviyede ego sahibi arkadaşlar da gelip buralarda filmi dünyanın en iyi filmiymişçesine övüyor. bana göre senaryosu baştan savma yazılmış, ama yönetmen, kadro kalitesi ve diyaloglar sayesinde açıkları örtülmüş bir filmdi. yine de yorumu siz sevgili yazarlara ve filmi izleyen tarantino mağdurlarına bırakıyorum.
tipik tarantino filmi.django dan iyi değil ama bu kesin.ayrıca filmde kendisini göremedim.genelde kendisi de kısa bir süre rol alır .neyse filme gelecek olursak diyaloglar uzun olmasına rağmen sıkmıyor . film 6 bölüm halinde gidiyor. geri dönüş sahneleri çok gerçekçi. tavsiye edilmez izlenir. o derece iyi.
gereksiz uzun bulunmuş ve genelde ikinci yarısı beğenilmiş. bense genelin aksine baştan sona soluksuz ve keyifle izledim. absürd karakterler, cins cins olaylar. tarantinoseverleri üzmemiştir film. tarantino'yu bilmeyen kişi sıkılmış olabilir.
ama filmden çok müziklerine bayıldım ben yine. ennio morricone o kadar üst seviyeye çıkarmış ki filmi. bi de şu şarkı ve sahnesi güzeldi;
mükemmel oyunculuklara, harika diyaloglara ve yine bir adet (bkz: samuel l. jackson)'a sahip kanın gövdeyi götürdüğü film. tarantino bu eserinde kışın western çekerim, kendi klasiklerimi yine bozmam diyor.
jangodan aldığım hazzı alamasam bile çok iyi film bence. filmin neredeyse tamamı tek mekanda geçiyor. 44 milyon dolarlık bütçeyi oyunculara dağıttılar muhtemelen. müzikler, oyuncular ve replikler tabii-ki çok güzel. heleki Samuel L. Jackson ın my big johnson muhabbeti efsane olmuş. böyle bir oyunculuğu hiçbir türk oyuncunun sergileyebileceğini sanmıyorum. nihayetinde hızlı ve öfkeli vb filmleri sevenleri sıkabilir ama gerçek sinema izleyicisinin beğeneceği bir film olmuş.
her tarantino filmi gibi uzun diyaloglar var ama bu filmde hiç boş muhabbet yok. her cümle, konuyu yavaş yavaş inşa ediyor. öyle karakterlerin hayat felsefelerini dinlemiyoruz uzun uzun, geçmişleri hakkında biraz bilgileniyoruz ama daha çok konuya odaklanıyor. aslında tarzı biraz reservoir dogs'u andırıyor.
tarantino normalde filme özel soundtrack yaptırmaz ama bu filmde ennio morricone ile çalışmış. adam bu yaşta hala sağlam müzikler yapmış helal olsun.
87 yaşındaki Ennio Morricone maestromuzun sayesinde 167 dakikalık filmin hiç sıkılmadan 50 dakikalık film tadında izlenmesi.
Kendisine ufak bir rol dahi vermeden filme olan güvenini bize gösteren Tarantino reyize de ayrıca saygılar.
bol kanlı olmasından tutun da, karaterlerin hepsinin ölmesine kadar komple bir tarantino filmi. harikulade, mütiş... gerçekten övgüleri sonuna kadar hak ediyor. Django izleyip de tadı damağında kalanlara harika bir western ziyafeti olacaktır. ayrıca filmde samuel Jackson ve tim roth u görmek bizi geçmişe götürdü. geçmişe götürdü derken filmin bölüm bölüm ayrılmış olması pulp fiction tadını almamızı sağlanış.
ayrıca tarantino reyiz gerçekten: iyi-kötü ayrımını kesin çizgilerle belirleyip uç karakter yaratanların yine dışına çıktı. iyilik-kötülük gerçekten bunlar bütün insanların içinde var olan olgular.
ve tabiki kan... bu kadar çok kan gösterip, insanın içinde zerre korku, gerilim yaratmayan başka biri yoktur. seri katil kadar serinkanlı karşılıyoruz. inanılmaz gerçekten.
