MARK but this flea, and mark in this,
How little that which thou deniest me is ;
It suck'd me first, and now sucks thee,
And in this flea our two bloods mingled be.
Thou know'st that this cannot be said
A sin, nor shame, nor loss of maidenhead ;
Yet this enjoys before it woo,
And pamper'd swells with one blood made of two ;
And this, alas ! is more than we would do.
O stay, three lives in one flea spare,
Where we almost, yea, more than married are.
This flea is you and I, and this
Our marriage bed, and marriage temple is.
Though parents grudge, and you, we're met,
And cloister'd in these living walls of jet.
Though use make you apt to kill me,
Let not to that self-murder added be,
And sacrilege, three sins in killing three.
Cruel and sudden, hast thou since
Purpled thy nail in blood of innocence?
Wherein could this flea guilty be,
Except in that drop which it suck'd from thee?
Yet thou triumph'st, and say'st that thou
Find'st not thyself nor me the weaker now.
'Tis true ; then learn how false fears be ;
Just so much honour, when thou yield'st to me,
Will waste, as this flea's death took life from thee.
john donne'un çıkardığı en iyi işlerden biridir. metaforların kullanımı ve carpe diem türünde olması dolayısı ile döneminin en ilginç eserlerinden biridir.
ayrıca türkçe'ye çevirisi şöyledir:
bak şimdi şu pireye; bak da gör işte,
benden esirgediğin ne denli küçük bir şey.
benim kanımı emmiş, sıra gelmiş seninkine;
iki kan karışmış bile şu anda bu pirede.
sence de, ne günah sayılır bu, ne ayıp, değil mi;
ne de kızlığın elden gitti yani şimdi?
oysa şu pire, kur falan yapmadan alıyor alacağını,
şişiyor işte zevkten, birleştirirken iki kanı.
yazık ki, biz beceremedik bir türlü şu kadarını.
ah yapma, kıyma üç cana birden bir pirede;
evlenme bir yana, daha da öte geçtik biz o pirenin bedeninde.
bu gördüğün pire hem sensin şimdi, hem benim,
hem de zifaf yatağımız, nikâh mabedimiz bizim.
ailelerimiz, ve sen, karşı çıksanız da, buluşmuşuz,
bu kapkara canlı duvarlar arasına kapanmışız.
âdettendir diye beni öldürmek isteyebilirsin ama,
hiç değilse kendinin katili olma,
üç cinayetle üç günahın vebalini alma.
yaptın yapacağını zalim, lafı ağzıma tıkadın;
zavallının kanıyla tırnağını kızıla boyadın.
senden bir damla kan emmiş olmaktan öte,
suçu var mı şu pirenin şimdi, söyle?
ama, haklı çıkmanın gururu okunuyor yüzünde;
diyorsun ki, ne sende halsizlik var, ne bende.
çok doğru; korkuların ne kadar boşmuş anlamışsındır herhalde!
işte, şu pirenin ölümü senin canından ne götürdüyse,
kaybedeceğin onur da o kadar, bana "evet," demekle.
şu çevirisini daha tatlı bulduğum kaçık donne şiiri.
dikkat et şu pireye, dikkat et içindekine
benden sakındığın küçücük şeye
önce benden aldı alacağını, sonra senden
birleştirdi içinde aldığı kanı ikimizden
sen de biliyorsun söyleyemeyeceğini
ne günah, ne utanç, ne de kızlığın elden gidişini
çabalamadan elde etti hem de
şişti kanımızı birleştirmenin zaferiyle
ah ne yazık! yapamadığımızı yaptı küçücük bir pire!
yapma! üç can var o pirede
yaptığı evlilikten de öte
biz varız içinde o pirenin
mabedi var ilk gecemizin
her şeye rağmen buluştuk işte
kapatıldık canlı duvarların içine, sen istemesen de
bilirim, beni öldürmektir, arzuladığın
bu demektir ki senin de intiharın
alma vebalini bu üç günahsızın
ne zalimsin! dinlemedin beni yine
bir masumun kanı o, sadece bir pire
senden aldığı bir damla kandı
bundan başka bir suçu var mıydı?
okunuyor işte yüzünden aldığın haz
anlamışsındır, ne sendeki ne de bendeki kudret az
gör korkularının yersizliğini
sanma ki daha fazla olur onurunun eksilişi
öldürmekle pir pireyi, kabul etmektense beni
amca naptın güldürdün valhalla heheh. şiirle pek bi yakınlığım yok, anlamam çok yani ama seninkini anladım (zeki miyim neyim?).
"biz varız içinde o pirenin
mabedi var ilk gecemizin"
diyerek çok hassas noktalardan vurmuşsun, bu şiir bana yazılcak, önce o adama iki tokat atardım "nasıl çalışıyor senin beynin öyle?" diye, sonra da kocaman sarılırdım "manyaak" diye gülerek.
"bilirim, beni öldürmektir, arzuladığın
bu demektir ki senin de intiharın
alma vebalini bu üç günahsızın"
demişsin. sen var ya çok fenasın, acayip kozların var, şeytana pabucunu ters giydirirsin john amca. ne var ki kız sana kanmamış (ben olsam kanardım, saf mıyım neyim?) yapmış yapacağını. ama son 3 dizede de öyle bi suçluluk psikolojisi yüklemişsin ki kıza camdan atsa yeridir kendini.
neyse, özet geç piç derseniz, çok ikna edici bi şiir derim.
