Kitap, ana tema olarak Avustralya'nin kesfi ile baslayip, Ingiltere'nin Avrupa'da Fransa ile giristigi amansiz mucadelenin diger kitalara sicramasinin bir sonucu olarak Avustralya'yi kolonilestirmeyi ve bunu da baslangicta Ingiltere'deki suclulari oraya gonderip calistirmak suretiyle basarmayi deneyisini anlatiyor.
Kitaptan, 1700'lerin sonunda Kral George'un Georgian Ingiltere'sinde, sefaletin diz boyu oldugunu ancak bir ekmek calan insanlarin bile 10-15 yil hapis hatta ve hatta biraz daha fazlasini yapmissa olum cezasina kadar giden cok agir cezalara carptirildigini ogreniyoruz. Tabii Kral merhametini(!) sergileyip bu olum cezalarini Avustralya'da 7 yil - omurboyu surgun gibi hafif cezalara ceviriyormus bolca. 1780'lerin sonunda ilk suclular, 8 aylik bir gemi yolculugundan sonra Avustralya'ya variyorlar. O donemde tip ve hatiracilik, denizcilik vs. ileri olmadigindan hem ellerindeki haritadan Avustralya'yi bulmalari uzun suruyor hem de epey bir insan yolda oluyor. Sonrasinda, 2 yil yiyecek gelmeyince kitliktan insanlar bir deri bir kemik kaliyor. Zaten kitlik yaklasik 10-15 yil boyunca koloninin en buyuk sorunu oluyor.
Kitap inanilmaz detayli olarak mahkumlarin gonderilmeye baslandigi 1780'lerden, sonlandigi 1850'lere kadar aborjinlerin yasamlarini ve katledilislerini, denizciligin durumunu, gelismesini ve yolculuk hikayelerini, sonrasinda ozellikle simdiki adi ile Tazmanya olarak bilenen Van Diemen's Land ve Norfolk Adalarindaki sadist hapishane mudurlerinin insanlik disi eziyetlerini, cogu sonu olumle, bazilari yamyamlikla, cok azi da basariyla sonuclanan kacislari ve isyanlari ve bu arada Ingiltere'deki gelismeleri anlatiyor.
