ışın kılıcı modu yaptığım oyun. şu anda kendi resmimi 3dmax ile render edip kafamı oyunda kullanarak dart vader zırhı modumun üzerine koymaya çalışıyorum. bitince 10 uncu oynayışıma başlayacağım. mehrunes dagon ben geliyorum ulan.
Dark brotherhood a girişinizle , orada yaptığınız görevlerle ve bu görevler sonucunda gelişip insanın ağzını açık bırakan olaylarla muhtemelen hiçbir oyundan almadığınız bir zevki size sunacak olan oyun. bu oyun için yeni bilgisayar almıştım. onlarca kere bitirdim ana senaryo ve yan senaryoları bu yeni bilgisayarımda. doymadım geçenlerde xbox 360 aldım. ona da alıp bide xbox'ımla büyük ekranda oynayıp bitirmek istiyorum. böyle muhteşem bir oyundur işte.
the elder scrolls 4 oblivion başlığında incelenmesi gereken gelmiş geçmiş en güzel rpg olmayan, olmasına ramak kalmış olan ama olamayan rpg.
random eventler yer almaz. eğer uyumazsanız tüm oyunu level1 olarak bitirebilirsiniz. ha level atlasanız da bir şey değişmez. çünkü yaratıklar ve düşmanlarda sizinle birlikte level atlar level scaling diye bir boktan dolayı. yani oyunun başında sizi döven trollere level 31 olup geri gelip götünden kan almaya geldim huleayn diyemezsin.
böyle rpgmi olur lan. yapacağınız settingi sikeyim ayrıca. öte taraftan yaratılmış en güzel dünyada yine de bu oyundadır.
sağlam bir ekran kartı ile oyunda görev bitirmek yerine dağda bayırda bir yerlerde bir ağaç gölgesinde oturarak:
- ulan şurada bira rakı, bir şalgam, bir de mangal olsa ne güzel olurdu lan...
demenize sebep olan oyun.
tüm npc'ler kaşındığı için biraz uğraşırsanız çok acaip kavgalar çıkarabileceğiniz oyun. şehirde 20 kişinin birbirine daldığı enstantaneler yaratıp zevkle izleyebilirsiniz.
hatta youtube'da şehir guardlarının birbiriyle kavga ettiğini bile görmüştüm.
izlediğim en komik oblivion kavgası ise şöyledir;
bir adam şehirde bir köpeği kovalamaktadır. köpek kaçar, adam kovalar, köpek arayı açar, adam da (nedense)köpeği yakalayamayınca gidip bir guarda yumruk atar. Guard kılıcını çeker, adamı kovalamaya başlar, olaylar gelişir.
eğer bir gün unutmaya karar verirseniz dinlemeye başlamanız gereken eserdir.
usul usul, gözyaşlarınızı yerlere dökmeden yutkuna yutkuna;
mecburen de olsa hayata yalnız devam etmek istemeyi ve bu durumu kabullenmeyi
öğretir, anlatır insana bu harikuleda eserin kemanı...
bayram tatili * boyunca oynayınca rüyalara giren oyun. görevler morrowinde göre biraz daha anlaşılır olmuş, yapay zeka biraz daha geliştirilmiştir. morrowindde yabanda dolaşırken saldıran acayip hayvanların yerini kurtların aslanların ve hatta ayıların, yabandomuzlarının alması biraz daha iyi olmuştur. hele ata binme olayı baştan başa ayrı bi güzelliktir, özellikle üstünden atana kadar yaşadığım bi unicorn tecrübesi vardır ki beni benden almıştır, diyalogları hariç güzel bir oyun yapmıştır bethesda.
öncelikle üst düzey bir amkinanız yoksa boşuna hakkında araştırma yapıp ağzınızın suyunu akıtmayın.
gerçek bir dünyayla karşı karşıyasınız oyunda. bu gerçeklik hem görüntülerde hem de karaktererde gizli. npc karakterler kendi hayatlarını yaşıyorlar. yani bir görev için aradığınız adamın yanına eğe gece giderseniz onu uyurken bulabilirsiniz ya da gündüz tarlada çalışıyor olabilir veya meyhanede içiyor.
kendi aralarıda npc karaterler konusmakta fikir alışverişi yapmaktalar. oyunun çözümü diye bir şey yok çünkü oyunun başına oturan kişi nasıl oynarsa oyun öyle deva ediyor. izlemeniz gereken süreçler yok. kocaman bir dünya var ve harita bir bütün. görüntülerde manzaraya bakarken bazılarının gerçek olduğunu düşünmenize sebep olabiliyor.
ingilizce bilgisi ve vakit gerektiriyor zira başına oturacaksanız kalkmamayı göze almalısınız.
şu ana kadar kendi tarzında yapılmış en güzel oyun diyebiliriz. frp oyunu olmasına rağmen fps gibi oynanmasıda müthiş attraksiyon katmakta.
gerçek hayat hissini çok başarılı bir şekilde verebilen, özgürlüğü yüksek oyun.
ova bayır dolaşmak, nehirleri yüzerek geçmek, at çalıp uzaklara gitmek, ebesinin şeyinde silüet olarak görünen dağa 1 saatlik gerçek zamanlı bir yürüyüşle tırmanmak, hatta dağda geyik bulmak, hatta o geyiği kovalayıp öldürmek (ki tavsiye etmem, insan gibi kaçmıyor şerefsiz) mümkündür.
ayrıca hayvanlar gibi sistem istemektedir. 3.9 ghz ht işlemci, 1 gb ddr ram ve 256 mb radeon 9600 ekran kartına burun kıvırıp "sen sistemin düşük.. piiiç piiiiç baban kim" şeklinde dalga geçti, 640 x 480 tavsiye etti.
astor piazzola'nın olağanüstü yapıtı.
alır sizi uzaklara götürür zira deniz kenarında elinde bir şişe şarapla dinlenmesi makbul olmakla beraber insanda derin bir intihar etme isteği uyandırır. yalnızlığı, terkedilmişliği, gözyaşını kısaca hüznü ifade eder.
Çok ucuza ev aldığım , evi bir güzel dekore ettiğim , mahzene indiğimde şarap fıçılarına daldığım ancak sevincimin çok kısa sürdüğü , evin içinin hayaletlerle dolu olduğunu ve tüm dekorumu mahvettikleri ondan sonra da dağ , kır , bayır dolaştığım mükemmel grafiklere sahip olan elder scrolls serisi bir oyun..
elderscrolls'un ana serisinin(the elderscrolls, daggerfall-ki kendisi efsanedir-, morrowind) 4. ve en son oyunu, pardon, frp simülasyonu, oyun değil aslında.
sonunda tamrielin yaratılışının aslında nine divines denen "tanrılar" tarafından değil, bildiğiniz daedra(oyunda kötü olarak tanıtılan güçler) tarafından olduğunu, daedraların insan ve elf ırkını yarattığını, "tanrıların" bir zamanlar daedraların köleleri olduğunu, fakat güç ve nirn üzerinde iktidar için çıkarttıkları isyanı kazanmalarıyla birlikte kendilerini tanrı ilan ettiklerini ve daedraları insanlara ve elflere "kötü, öcü böcü, evil" diye tanıttıklarını, aslında hiçbirşeyin efsanelerde anlatıldığı gibi olmadığını, efsaneleri ve tarihi kazananların yazdığını ve de daha da önemlisi daedraların aslında "kötü" olmadıklarını, hatta mehrunes dagon'un tamriel'i aslında işgal etmediğini, aksine, zaten daedralara ait olan tamriel'i bir zamanların isyan edip daedralara ihanet etmiş "nine divines"'ın elinden geri almak için, kısacası zaten kendinin olan bir şeyi bir nevi "işgalden" kurtarmak için geldiğini ve nine divines'ın asıl "hainler" olduğunu öğrendiğinizde sizleri dumur eden, "ohaaaa" nidaları atmanıza sebep olan, hatta hayatı sorgulamanıza ve "ulan doğru, aslında herşey görecelidir" diye düşünmenize sebebiyet veren şaheser.
