girişteki hetfield' in harmonik solosu müzik tarihinin en duygusal solosudur. metallica' nın geriye dönüş sinyali olarak algılanmıştır ve grubun hayranlar tarafından en sevilmeyini olan robert trijuolo -muhtemelen soyadını yanlış yazdım- nun iyi iş çıkarttığı şarkıdır. sondaki love is four letter word, and never spoken here sözü ile anlam bakımından da aşmıştır. klibinde azcık amerikan sempatizanlığı yapsada sözleri tersini söylüyor. ne nothing else matters ne sad bad true ne de enter sandman bu şarkının yanında bir hiçtir. ve anlaşılacağı üzere benim de en sevdiğim şarkıdır. şimdi dinlemeden olmaz.
O malum soloyla istanbul'da bir semte girdim ister istemez insanın götü başı ayrı oynuyor amk, Hayır dayak yiyeceğim o olacak, izah da edemem.
Abi that day.. abi gelemeyecek günler vurma abi.
Sus sikerim belanı.
metallica'nın 2008 çıkışlı Death Magnetic albümüne ait en başarılı şarkılarından biridir. benim için The Unforgiven iii ve Suicide & Redemption ile beraber albümün öne çıkan parçalarından biri olmuştur.
Davul partisyonları inanılmaz iyi olan şarkı, 04:24'de başlayan davul ve sonra gelen riff şarkının en güzel yeri. Metallica'nın en baba parçalarındandır.
