death magnetic'in güzel şarkılarından. özellikle son kısmı insanı coşturur. çocukluğumun kahramanlarından böyle güzel şarkılar duymak güzel. ayrıca "metallica black album'den sonra çok bozdu yeaa" diyenler siktirsin gitsinler bi zahmet.
metallica nın eskisi gibi harikulade eserler çıkarabildiğinin kanıtıdır.. giriş gelişme sonuç üçgeninde son derece başarılı bir klasik roman gibidir.. eğer bir ride the lightinig, master of puppets veya and justice for all albümünde olsa idi efsaneler arasında olacak olan parçadır..
ırak'a demokrasi götüren(!), insanlık aşkı ve şefkatle dolu amerikan askerinin duygusal bir şekilde anlatıldığı pek cicili bir klibe sahiptir!
şu klip bile metallica'nın ne skim bir grup olduğunu, savaşı yerden yere vuran gerçek metal grupları arasında nasıl bok gibi sırıttığını göstermeye yeter. amk iş adamı kılıklı zibidileri...
dahasını görmek isteyen ve midesi kaldıran some kind of monster izlesin, ne diyelim.
sadece başlangıçta ki enfes gitar girişi için saatlerce dinlenebilecek, metallica' nın eski efsanevi günleri tekrardan yakalamış müthiş müziktir. klibinde amerikan sempatizanlığı yapsada müziğin anlamları tam tersini söylüyor.
