metallica'ya ev ödevi olarak verilebilecek parça. mike'ın dediği gibi gerçekten çok pis riflerle döşenmiştir, davullar 10 numaradır, myung stiline yenilik getirmiştir, james clean vokal'ine rağmen bu gayet agresif şarkının altından başarıyla kalkmıştır, jordan her zamanki gibi oyuncu bir sihirbazdır. mike vokal yapmasa keşke demekten başka bir şey kalmıyor geriye. özellikle mike'ın zil setine hayran olmamak mümkün değil kanımca.
mike portnoy' un "the dirties riffs in all of our albums" diye yorumladığı, harbiden delirtici riff' lere sahip, dream theater 2007 sytematic chaos parçası. çok progresif olmuş be !
ayrıca albümden sonra çıkarılan, bir nevi "systematic chaos nasıl yapılmış ?" niteliğindeki dvd de ise labrie ; "most fun i have recorded after awake "demiş, gönlüme taht kurmuştur.
no one dared to
speak of the terrible danger
the hideous ancient warnings
forged in the void of night
he is risen up out of the blackness chaos
the last of the prophets sinister
a sickening monstrous sight
through the stifling heat
underneath the pale green moon
i burned with a thirst
to seek things not yet seen
climbing endless stairs
leading to the choking room
eager to explore
his most shocking mysteries
drifting beyond all time
out of a churning sky
drawn to the beckoning light
of the dark eternal night
black forces
rage in the vortex
fighting
waves of destruction
swallowing
the echo of the universe
i am the last
born of the blood of the pharaohs
the ultimate god of a rotting creation
sent to unleash this curse
restless crowds draw near
nameless hooded forms appear
amidst fallen ruins
grotesque creatures battle
shadowed on a screen
yellow evil faces leer
vacant monuments
corpses of dead worlds left behind
drifting beyond all time
out of a churning sky
drawn to the beckoning light
of the dark eternal night
trapped in a hellish dream
spinning past worlds unseen
and frightfully vanishing
into the dark eternal night
drifting beyond all time
out of a churning sky
drawn to the beckoning light
of the dark eternal night
trapped in a hellish dream
spinning past worlds unseen
and frightfully vanishing
into the dark eternal night
yıllar var ki ilk defa, şarkının finalinde de olsa, myung'u bas gitarına pena ile dokunurken görmüş olduk. o sihirli parmaklara hiç yakışmamıştır. netekim akabinde myung'u gayet lakayıt bir şekilde kendini yere atarken görürüz ki bu vaziyet grubu 92'den beri takip eden bir fan olarak iki kere rafine bir dumur yaşamamıza, şaşkın şaşkın gülümseyerek bakakalmamıza neden olmuştur.
genele göre aşmış, dream theater'a göre kesinlikle vasat üstü bir parça. şarkı da portnoy'un zottirik vokalleri dışında sırıtan tek bir nokta yok. heavy riffler, müthiş derecede agresif davul partisyonları, iş bilir labrie vokalleri, abartıya kaçmamış rudess dilililülüleri, işini yapan myung..
petrucci bile böyle agresif bir şarkıya eşşeksel bir solo yazmamış, nispeten mütevazi takılmış..daha ne olsun?
yeni nesil dream theater işte, kesinlikle güzel bir eser. yine köküne kadar progressive..
çok sağlam bir girişe sahip başyapıtlardan birisidir. hele davul, şarkının özerkliğini ilan etmiş bir ayrı parçasıdır. portnoy'un karşısında olsam 'mike.. siz ne yaptınız kuzum*' diye sorardım. o el-ayaklarla bana tekme tokat dalmasına bile izin verirdim gerekirse*
ayak bileklerine kurban olayım mike şeklinde sitem ettiren bir dream theater parçası. fakat benim anlamadığım nokta şu ki, bu şarkı bende enstrümantal şekilde ilerliyor. tamamı. yani vokal yok. **
