mike abimizin dediğine göre şu ana kadar üzerinde en çok çalışılmış, partisyonları defalarca değiştirilmiş ve the glass prison ve a change of seasons ile birlikte canlı performanslarda en az icra-i sanat eylenen dt kompozisyonu. öyle ki mike bu şarkıyı çalmaya karar verdikleri konserlerden önceki gece ve dahi çalarken kabus gördüğünü dile getirmiştir.
son derece komplike dt şarkılarına alışkın biz fanlar için ilk başta tamam zor da bak işte eşek gibi çalıyorlar dememize rağmen, bay petrucci şarkıyı albüme pasaj pasaj ve sürekli düzeltme yaparak kaydedip kondurduklarını söylemiştir.
şarkı , ölçü başı değişiklikleri, unison ları ve genel bütünlüğüyle (nasıl tamlama ama) sadece davul açısından değil her bir bakımdan hatasız icrası zor bir kompozisyondur.
ben özellikle ölçü başı değişikliklere ve myung'un defalarca dinleme rağmen anlayamadığım (kavrayamadığım) bas gitar solosuna, hiç ölçü sektirmeyen mike abiye ve her zamanki ustalığını aptal-boş bakışlarla da olsa tek nota kaçırmadan sergileyen petrucci'ye tüm sevgilerimi sunuyorum. bu arada james içerde artık kokain mi çekiyordur, pasta mı yiyordur (çok sever) enerji dirink içip sırasını mı bekliyordur bilemem.
eh bu kadar laf eyledik, belki merak eden çıkar diye şu linkkrem'i versem size. bakın bakalım, abartmış mıyım...
şarkının başında metropolis part 1 den bir şeyler duymak mümkündür.
2.05 inci dakikadan sonra şarkı uçmaya başlar.
4.22 inci dakikada ise ana haber bülteni için jenerik müziği vardır.
içinde her türlü duyguyu yaşayabileceğiniz enfes parça. grup canlı performansta şakının tamamını çalmayı pek tercih etmiyor, genelde medleylerde bir kısmı kullanılıyor bu eserin.
