brad pitt 'in motorun üstünde göründüğü sahnenin bile gereksiz uzatılan filmin sıkıcılığını gidermekte yeterli olmadığı * tamamen kurgusal film.
çekimler, farklı insanları bir bünyede toplaması vs gibi sanatsal başarısı olabilir ama sıkıcı olmuş.
oskar alamaması ile beni hayrete düşüren film, zira sırf konusu ile bile en iyi film olabilirdi benim düsüncelerime göre. neyse film hakkında görüsüm herkesin ki gibi çok sürükleyici ama izlerken düsündügüm bir sey var film de sanki titanik ve forest gump kırıntıları gördüm ve buda ayrıca hoşuma gitmesini sagladı filmin.
yalan... yalan efenim külliyen yalan. yalan bir film. 2 saat 45 dakikalık filmde tat tuz yok. sevişme sahnesi bekledim, o da yok. vallaha bana can yücel'in yıllar önce yazdığı hayatı tersten yaşamak temalı kısacık yazısı daha çok tat vermişti. bu ne lan? iyi ki oscar moscar alamamış bu film.
ne eğlendiren ne sıkan öylesine bir film. izleyebilirsiniz ama en sevdiğiniz film olmaz hani. derin düşünecek bir anlamı yok. çılgın aksiyon sahneleri yok. bol bol ölen var. gerisi standart insanlık hali. bir de tersten yaşayan bejamin hakkında bazı mantıksal sıkıntılar var ama neyse o kadar da olsun diyoruz ve uzun filmde yanımızda getirdiğimiz bir adet sevgili ile oynaşıyoruz.
bir sahnesinde benjamin sevgilisiyle tartışırken sevgilisinin benjamine gittikçe küçülüyorsun karşımda şeklinde ayar verdiği film. en iğrenç esprimiz böyle olsun canlar.
başka bir film bu süre ve tempoyla size sinemada cinnet geçirtebilir. ama bu nasıl bir filmdir ki her sahnesi merak edilir dört gözle beklenir. herkese izlenmesi tavsiye edilir. ayrıca cate blanchett kesinlikle saç rengini kızıl yapmalı.
fincher'ın panic room ile beraber en sönük filmi; çünkü bu filmde sanki kendi parmağı yok. tamam, teknik açıdan kusursuz çekilmiş, ancak finchervari hiçbir öğe yok filmde. ne fincher'a özgü sekanslar, ne enterasan karakter çözümlemeleri, hiçbir şey... Bu kadar güzel bir çıkış noktası, bu kadar farklı, özgün bir hikâye, ancak böyle sıradanlaştırılabilirdi.
gerçekten tuhaf bir hikayesi olan film.insanın sürekli değişim içinde oldugunun ve kaybettiğimiz her dakikanın aslında geri gelmeyecegini en güzel şekilde anlatan bir film.izlenilesi ve film arşivine eklenilesi bir film.
hayatın aslında "an"'lardan ibaret olduğunu, çok güzel bir dille anlatan, müthiş bir film.
koca bir hayattan geriye, küçük anların belki de biraz daha fazlasının kaldığını, özellikle son bölümde benjaminin ağzından söylüyor bize.
--spoiler--
birlikte büyüdüğü yaşlılardan birinin, benjamin'e her karşılaştıklarında "beni 7 kez yıldırım çarptı" demesi, filmin tamamını izleyince anlam kazanıyor.
özellikle benjamin'in konuşmayı, yürümeyi, daisy'nin ismini unutuşunu, anılarını hatırlamayışını, bebekleşmesini yüreğim burkularak izledim. benjamin'in istememesine, sırf bunları yaşamamak için daisy'yi terk etmesine rağmen, daisy'nin tüm bunları göze alarak yine de onun yanında bulunması ve bunlara şahit olması, benjamin'in minicik bir bebek olarak kucağında ölmesi beni darmadağın etti.
--spoiler--
yaklaşık 3 saat sürse bile sıkılmadan izlenen filmdir. öncelik aşktır konuda ama öncelik brad pitt olur siz izlerken. her gençleşme sahnesinden bir vayy çekersiniz içiniz gider ki 85 yaşında ki hali bile aşık olunacak türdendir. **
anlaşılmamış entry olduktan sonra gelen edit: ne kıskananın varmış be brad pitt*
hayatım boyunca izlediğim en durağan filmlerden biri.
--spoiler--
filmin tek bir konusu var,benjamin button'un fiziksel olarak gençleşmesi.3 saatlik film boyunca herhangi bir süpriz ya da değişik bir şey olmamaktadır.
--spoiler--
öncelikle evet çok değişik bir film. ama süper, harika film denilecek bir film de değil. 'sıkılmadan izledim' demek özel bir brad pitt hayranlığından kaynaklanıyor olsa gerek. kızları anladım da erkeklere ne oluyor onu çözemedim.
--spoiler--
filmin sürükleyiciliği oldukça düşük seviyelerde. evet bir çocuk doğuyor ve yaşlı biri olarak. filmin başındaki saatin geriye doğru işlemesi zaten bu mesajı veriyor. yani bu ihtiyar çocuğun gittikçe gençleşeceği aleni bir hale geliyor. ve film de sonuna kadar bu tekdüzelikte ilerliyor. çocuğun büyüme ya da küçülme evreleri bir belgesel kıvamında aktarılıyor. filmi izlerken hayır bu böyle olamaz sürpriz bir final bekliyor bizi gibisinden düşünceler geçmiyor değil insanın aklından. ama film olabildiğince normal bir şekilde sona eriyor.
bu film bize bir mesaj veriyor şeklinde bir yaklaşımla hareket ederek filme başyapıt tarzında bir paye vermek abartı olur. yaklaşık üç saat süren bir filmin içinde daha farklı açılımlar yapılabilirdi.
