üç yeni şarkıyla beraber, akustik versiyonlu eski şarkılarıyla 2017 yılında something else albümleriyle tekrardan bize kendilerini hatırlatan default yabancı müzik grubum. yaşlarındaki olgunluk artık müziklerine sinmiş. yaylılara da daha bir ağırlık vermişler sanki şarkılarda. bir zamanların yu ma tu müzik setlerinin mavi ışıklarına bakarak hayallere daldıran güzel insanlar.
zamanında solistinin ismine benzer nickli bir yazar tarafından hayatıma iyice girmiş gruptu. kendisiyle beraber grup da hayatımdan çıktı ancak dinlemeye başlasam yine eskisi gibi dinleyeceğime eminim.
bury the hatchet albüm kapağının sözlük profil fotoğrafım olduğunu an itibariyle fark ettiğim müzik grubu, unutmuşum.
dolores o'riordan'dan sonra grubun aynı adla devam etmesi saçma ve gereksiz olur. dolores o'riordan ile birlikte the cranberries efsanesi de sona ermiştir.
"ridiculous thoughts" şarkısını hiç durmadan 50 kez filan dinlerdim. bu sabah da arka planda dinlerken zaytunga bakıyordum. "zombielerine kavuştu" yazısının üstünde fotoğrafını gördüm. olamaz dedim, daha çok erkendi. hemen haberlere baktım, doğruymuş; o ölmüş. şimdi öksüz kaldı umutlar, öksüz kaldı savaş karşıtı, yeşil dünya umutları. güle güle dolores.
Dinlediğim ilk müzik grubu... Dolores tanrı olsaydı ergenliğimde ona tapardım heralde. Öyle körüce bağlıydım. Hayatımı değiştirdi bu grup, yalan yok.
Dolores'in içinden çıktığı kültüre başkaldırışı ama içten içe irlanda'yı da bir o kadar sevmesi, güçlü duruşu, harika sesi ve yazsan kitap olacak şarkı sözleri...
En sevdiğim şarkıları ise i still do, go your own way, daffodil lament, not sorry, ama bir şarkı vardır ki yeri apayrıdır, ta yüreğimdedir;
(bkz: god be with you ireland)
Bu kadar güzel mi anlatılır bir ülkeyi terk ediş hikayesi..
irlanda üzerine çok film çekilmiş, çok şarkı söylenmiştir ama hiçbiri bu şarkıdaki kadar anlatamamıştır duyguları...
