Daniel Myrick, Eduardo Sánchez ikilisinin yönettiği 1999 yapımı film. Film insanı korkutmaktan çok sinir ediyor. Şimdi bir şey olacak, yok az sonra olacak, hava karardı şimdi korkunç şeyler olacak, diye diye film bitti amk.
Gerçekten sözde korku filmi, hatta sözde film bile denebilir. 3 arkadaş oturup izleyeyim dedik dün gece yarısına kadar izledik hadi artık olsun bir şeyler diye olmadı, ileri sardıra sardıra izledik gene bir şey olmadı. O efsanevi denilen filmin sonuna bakalım bari dedik sonunda da bir şey göremedik. Tek detay olarak filmin başında insanların anlattığı stilde bunları öldürmüş olmasıydı ki o da herhangi bir duygu içerisine sokmadı bizi.
Şişirme film, boşuna izlemeyin. izleyip beğenenleri anlamak gerçekten çok güç. Bu film yoruma kapalı, kişiden kişiye değişebilen bir ölçütte değil. Çünkü yaptıklarına film denilemez.
merak duygusunu son sahneye kadar tetiklemiş olduğu için benim gözümde başarılı bir filmdir. üzerine atfedilen ' en iyi , en bilmem ne bla bla ' gibi etiketler tamamen kişisel yorumlardan ibarettir çünkü zaten film başlı başına yoruma açık bir filmdir. seveni kadar nefret edeni de vardır.
degisik tarzda bir filmdir. kan, cadi, seytan filan yoktur. sadece 3 tane genc vardir. kendinizi filme gercekten kaptirirsaniz korkarsiniz. laf olsun diye izlerseniz bayar.
ilk olarak belirteyim yabancı korku filmlerinden şu ana kadar korktuğum bi film olmamıştı. (belki şeytan çarpması) bunun sebebi de aslında gayet basit; hepsinde saçma sapan abartılı sahneler olurdu çünkü. inanın gerçek hayattaki bir doğaüstü olayda, o filmlerdeki gibi saçma şeyler olmaz. hiç olmadı. emin olun daha inanılabilir ve dolayısıyla korkutucu şeyler oluyor. ama bu filmle ilk defa yabancı bi korku filminde tüylerim diken diken oldu. bunun da sebebi çok açık; filmde hiç bir şey gösterilmiyor. örneğin içine şeytan girmiş ve jiletle yüzünü hatır hutur kesen biri yok(korku seansı) ya da yine içine doğaüstü bi varlık girmiş ve bu yüzden yüzü falan hep yara olmuş dişleri simsiyah olmuş sağa sola böğüren bi kız yok(şeytan çarpması) ya da tavanda ters yürüyen bi yaşlı kadın yok (exorcist). tamamen gerçek olabilitesi yüksek sahneler var.
ayrıca sonunda bi sıçış bekledim hep. eminim son sahnede kamera yere düşünce korkunç suratlı bişey göreceğiz bikaç saniyeliğine ve film sıçacak sonuyla dedim ama hayır, son sahnede ayakta duvara karşı dikilen elemanı gördük. muhtemelen akıl sağlığını yitirmişti. tıpkı gerçek hayatta olacağı gibi.
ilki korkulan şeyi bir türlü göstermeyerek insanı tırstıran ve filmin gerçek olaydan alındığı şayiası çıkartılarak düşük bütçesine rağmen gişe patlaması yapan ve ilkinin yaptığı patlama üzerine ikincisi de çekilen korku filmlerinin adıdır. bu bilgilere rağmen yine de izlenesi filmlerdir. özellikle ilki.
'az masraf, çok kazanç' düşüncesinin başarılı bir uygulaması. insanoğlu'nun zaafı olan merak kavramının en güzel kullanılmış halidir. ayaklı gazete ile akıllara yerleştirilmiş ve zamanında çok para kaldırılmıştır.
rahatsiz edici bir film.
Filmin dogalligi bir anda sizi olaylarin icine cekip gercekmis havasi uyandiriyor.
Son sahnedeki belirsizlik ise filmi efsane haline getirmeye yetiyor.
atmosfer etkisi maksimum seviyede olsun diye gecenin 02:00sinde gergin bir şekilde izlediğim film. öyle şeytan, şeytan çarpması, testere türü gösterip kusturan bir film beklemeyin sakın, filmin en büyük artısı izleyiciyinin hayalgücünü kullanarak yine aynı izleyiciyi korkutması. yani biraz şey gibi roman gibi, bir korku romanı okurken tüm unsurları kafamızda canlandırır, kan, şiddet ve ürkütücülük seviyesini yazardan çok biz ayarlarız ya, ha işte the blair witch project de aynen öyle oluyor. kulaklık takarak izleyin mümkünse, ormandaki en ufak bir çıtırtıyı bile duymak isteyeceksiniz.
ayrıca belirteyim diğer sözlüklerden okuduğum kadarıyla millet filmin sonuna tav olmuş, tamam filmin sonlarında cidden adrenalin tavan yapıyor ama benim için son derece belirsiz bitti film. filmin düşük bütçesine bakıp önyargılı olanlara dahil şiddetle tavsiye ederim. neyse sırada paranorval activity var.
hiç tanımadığım bir insan evladının önerisiyle aldığım film. Össye çalışmayıp saatlerce bir umut cadı çıkacak diye bekledik, ama olmadı, hayal kırıklığı. Ayrıca reklamın ne kadar etkili olduğunun da bir kanıtıdır, babaannemin reklamını yapsam ancak bu kadar giderdi dedirtir adama.
