hereafter ile beraber son dönemin en kötü matt damon filmi. matt, kendini mi bitirmeye çalışıyor anlamıyorum. bourne serisinden sonra, bu filmler yakışmıyor. sonuçta, paraya ihtiyacı olduğunu düşünmeye başladım. başka türlü bu işlere girmesini anlamak mümkün değil. benzer başka bir örnek için (bkz: nicolas cage). yine de true grit*'teki LaBoeuf rolünü ayrı tutmak lazım. hem o film güzeldi, hem de matt damon orta karar bir rolde olmasına rağmen başarılıydı.
bu filme gelirsek, bir aşk filmi olduğu doğru, ama fantastik öğeleri o kadar kastırmışlar ki, anlatılan aşk gölgede kalmış. fantastik veya bilim kurgu olarak bakıldığında yeni birşey veremiyor. aşk filmi görmek istiyorsanız da gidin, ingiliz hastayı seyredin. en azından işlenmiş bir aşk hikayesi bulabilirsiniz.
özet olarak: the adjustment bureau, 2 saatlik bir çöp.
Zaman zaman düşünürdüm, acaba tüm hayatımız bir oyunmu diye. Oyundan çok bir test mi diye. Bu filmde de aynı konu işlenmiş. Ve filmin sonunda verilen mesaja göre, testi geçmek için her şeyi kaybetmeyi göze almak gerekiyor. Matt Damon'da, hafızasının silinmesi pahasına, sevdiği kadınla birlikte olabilmek için, onunla 5 dakika bile olsa daha fazla vakit geçirebilmek için bu riski göze alıyor. Filmi büyük bir ciddiyet ve mantık arayışında izlemektense, anlattığı felsefeyi anlamak çok daha önemliydi. Ve en sonunda ise melek rolünde ki abimiz, bütün bunlar aslında bir testti ve siz bu testi geçtiniz diyerek işi bitiriyor. izlenmesi gereken bir film, 8/10 veririm.
matt damon ve güzel bi ablanın başrollerini oynadıkları romantik film. O kadar çok metafor var ki filmde. Anlayabilene güzel mesajlar veren bir film. Şiddetle tavsiye olunur.
filmin sonları, koş koş çatıya çık, bir takım adamlar çatıda sıkıştırsın, hop seni seviyorum deyip öpüşün vee bi bakıyorum adamlar yok.. aşk mı kazandı şimdi, ne skimsonik bi sahneydi o öyle.. azcık o çatıda yakalanma baskısını hissetseydik, sevenleri ayırmayın diyeydik, birbirlerine bi baksalardı kamera etraflarında bi tur dönseydi.. yok arkadaş "direkt çatı-hop öpelim-mutlu son" gibi jet hızında bir final.. kalan sağlam bizimdir!
dini ve mistik unsurlarla güzel film. başkan tanrı ya da onun elçisi, ona bağlı sorumlu. üst bilinçten bir varlık, dünyanın rayından çıkmasın diye muhtelif zamanlarda dünyayı elden geçiren insan suretindeki uzaylılar. güzel güzel. kaderin kaçınılmaz olduğu ama içinde anlık esnekliklerin de yer aldığı gerçeği. bu türlü konulara yakınsanız çok seversiniz.
2011 yapımı, Matt Damon ve Emily Blunt'ın başrollerinde oynadığı film. filmin konusu kaderin değişkenliği. filmin 1 saat 46 dk olarak kısa tutulması, hem konunun hem aşkın hem aksiyonun çok yüzeysel kalmasına sebep olmuş. Derinlik yok ama izlenir.
--spoiler--
film; başkan diye adlandırılan yaratıcının, memurları tarafından, plan diye adlandırılan insan kaderinin yönlendirildiği, fakat bazen bu memurların bile engel olamadıkları insanın farklı kader yaşayabileceğini gösteriyor.
filmdeki Matt Damon ve Anthony Mackie'nin gemideki konuşması, musa (a.s.)-hızır (a.s.) konuşmasını anımsatır.
kapılardan geçme, hangi kapının nereye çıktığı ile ilgili kısımları yeterince net değil, izleyiciyi tatmin etmiyor.
ayrıca amerikan başkanı olacak kişilerin çok önceden üst akıl tarafından planlandığı gibi bir izlenim veriyor, şapka detayı ile bu planların yahudiler tarafından yapıldığı paranoyasını azdırıyor. ama onların bile üstünde bir akıl olabileceği alttan altan veriliyor olabilir.
film için olabilecek en iyi slagon; "kaderin üstünde bir kader vardır"
--spoiler--
