20. yüzyıl burma tarihinin en önde gelen şair, yazar ve politik liderlerinden biridir. 1876-1964 arasında yaşamıştır. edebi yeteneğinin yanı sıra, "burma ulusal ve barış hareketlerinin babası" olarak da tanınmıştır.
çocukluk yıllarında geleneksel bir eğitim almak üzere mandalay'a gönderildi. burada kalırken, ülkeyi yöneten hanedanın düşürülmesi ve ülkenin bir ingiliz sömürgesi haline getirilmesi olayını yaşadı ve kral ve kraliçenin bir at arabasıyla ingilizler tarafından götürülmesine bizzat şahit oldu. bu durum onu çok etkiledi ve hayatı boyunca sürdüreceği bağımsızlık mücadelesi için olan azmi ruhunda ateşleyen olaylardan birisi oldu.
1894'te rangun 'a geldi. önce oyun yazarlığı yapmaya başladı, sonra gazeteciliğe yöneldi. gazetecilik kariyerinde ilerlerken, yazdığı oyunlar da ülke çapında ününü arttırmıştı. klasik burma edebiyatına olan hakimiyeti, başarılı eserler vermesinde önemli bir altyapı oluşturmuştu. 1910'lara gelindiğinde ülkede ulusalcı eğilimler artmıştı. o da eserlerinde bu yönde mesajlar da vermeye başladı. ülkedeki politikacıları eleştirerek gereksiz didişmelerle harcadıkları enerjilerini sömürge yönetimine karşı direnmek için kullanmalarını istedi. ingiliz hayranlığını satirik bir romanıyla eleştirdi.
ulusalcı önemli bir harekete katıldı ve liderlerden bir konumuna geldi. 1941'e gelindiğinde sömürge yönetimi onu "devlet düşmanı" olarak adlandırmaya başlamıştı. sonunda 1948 yılında ülkesinin bağımsızlığına kavuştuğunu görebildi.
ancak bağımsızlıktan sonra ülkede başlayan iç savaş onu çok üzdü. bu yüzden, ömrünün geri kalanını barışa yönelik çabalarla ve ülkesinde iç barışın tesisini sağlamaya çalışmakla geçirdi. bu çabalarını uluslararası ortamlarda da yürüttü. bu kapsamda asya pasifik bölgesi için çin'de toplanan barış konferansına katıldı. dünya barış kongresi'nin burma başkanı seçildi. çin, moğolistan, macaristan ve sscb'yi ziyaret etti. çabaları sonucunda lenin barış ödülü de kazandı. ülkesindeki iç savaş yıllarında tarafların hepsinin saygıyla dinlediği sağduyulu ve barış arayan ses oldu.
