"Türk edebiyatındaki, sayılı piyasa amacı gütmeyen kaliteli yazarlardan birisi-ydi.
"Neden bunalımları çözümleyemiyoruz? Neden dost olmadan erkek-kadın, karı-koca olmaya çabalıyoruz? Yirmi yaşlarının başındaki insanlar böyle mi olmalı? Sevişmek için, ilkin nikah imzası mı atılmalı? Ya da yalnız kalıp, yıllar yılı erkek-kadın özlemiyle kendi kendilerine mi boşalmalılar? Erkekler, kadın resimlerine mi bakıp heyecanlanmalılar? ilk kadını genelevde mi tanımalılar? Karı-kocalar birbirlerinin gövdelerine "mal" gözüyle mi bakmalı? insanın doğal yapısı bu davranışların tümüne aykırı. Bizim insanlarımızın insan sevmesi, insan okşaması çocukluktan engelleniyor. Saptırılıyor. Çarpıtılıyor."
türk edebiyatımızın gamlı prensesi olarak bilinir.
güzel kadın, kelimelere de güzel yüreğini katar.
yazdıklarının acılığı içinde gösterdiği sıcacık ruhu, yumuşatır okuyanı.
yaşamın ucuna yolculuk adlı anlatı tarzındaki kitabında da enfes kalemiyle efsaneler yaratmıştır.
"insanın yalnız cesedi yalnız kalabilir. canlı(cesedi) asla. çocukluğumda yeryüzünün sonsuzluğunu algılayabiliyordum, ama yaşlı kadınların yalnızlığını değil." syf.24
"artık gitmeyeceğim. nereden geldiğim sorusunu yanıtlamak istemiyorum. hiçbir yerden gelmiyorum. kendimden başka." syf.27
"yaşamın sonu hiçbir zaman bana ırak gözükmedi. her yüzde her solukta, her büyüyende, her yaşlananda, her sarılmada, her sabahta gördüm yaşamın sonunu. çocukken bile, buğday tarlalarında, yaz gecesi mehtabında ve çocukluk gecelerinin derin karanlığında gördüm yaşamın sonunu, ama ben giderken, ben ya da tren görünümlerin içinden, kentlerden, köylerden, tarlalardan, dağ sıraları önünden, ardından, bir göl kıyısndan, bir nehir yatağı ya da gri bir deniz yüzeyi boyunca ilerlerken, yol alırken, tanımadığım insanlar hızla gidiş yolunun aksi yönde yitip giderken, her görüntüyle birlikte ardımda benden uzaklaşırken, yitip giderken, işte ancak o zaman uzaklaştım yaşamın sonundan." syf.36
Artık gitmeyeceğim. Nereden geldiğim sorusunu yanıtlamak istemiyorum. Hiçbir yerden gelmiyorum. Kendimden başka.
Tezer özlü; türk edebiyatının lirik prensesi,nostaljik prenses, gamlı prenses ve kurban, sistem kurbanı..
"En çok güvenim ve sevgim olan insan sensin. Benden çok uzak kaldın, sana ihtiyacım var."
"insan sevgisi zaman zaman yalnızlığımızın boyutlarını aştı, zaman zaman da insanlar yalnızlığımızı birbaşınalığımızdan daha derin, daha dayanılmaz boyutlara iteledi."
Gitmekle alakalı yazılarını okuduğumda kalmayı imkânsızlaştıran kadın. Keskin bir dili ve tehlikeli fikirleri var. Bende hayranlık uyandırabilecek nadir yeteneklerden.
"...ne limanlar var yeryüzünde diyorum. ne açık denizler. ama dağlar arasında kaybolan kaç deniz var?
haykırmak istediğim çok şey var. büyük kayıplar yıkacak değil bizi. açıkça birbirimizle konuşamıyorsak ben ağlamak, bağırarak ağlamak için bahçenin yeşillikleri gerisindeki odama geçiyorsam, biliyor musun, ne güzel ağıtlar içinde uyuyakalmak?"
"kalkın, tüm ellerinizi uzatın bana. tutmak istiyorum, sizleri yemyeşil çimenler üzerine çıkaracağım. soluk yüzlerinizi güneşlerle yıkayacağım. ırak ülkelere gideceğiz. oralarda kara bir ay, ağaçlar arasına akmış. ağaçlar yüksek, sık. uğulduyorlar geceleri. gün ışığını avuçlarımıza alacağız. gelin, kalkın, uzatın ellerinizi."
" Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla hiç bağdaşan yanım yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum. Hem de iyi giyiniyorum. iyi giyinene iyi yer verdiğiniz için. Aranızda dolaşmak için çalışıyorum. istediğimi çalışmama izin vermediğiniz için. içgüdülerimi hiçbir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiçbir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlerinizle. Okullarınızla. işyerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın dediniz. Aç kalmayı denedim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben bütün bunların dışındayım... "
Karşıma çıkan her şey yetersiz. Soluduğum her şey yetersiz. Dalgalar, odalar, mekanlar, sevgiler yetersiz. Suların tadı yetersiz. Günlerin uzunluğu yetersiz. Haftaların günleri yetersiz.
Beğenmemeyi, kendine yakın hissetmemeyi anlarım da türk edebiyatında yer etmiş bir kadını elif şafakla bir tutmak neyin kafası?
Canan Tan kitaplarıyla bir tutmak neyin kafası onu sorgulamıyorum bile.
Sevmeyeni de var fakat bence özgün bir yazar-mış. Severek okuduk.
