tabiatını o'na göre şekillendiren bir umuda sahipsen hele, eşyanı bile o ana göre seçiyorsan; zamanla her şey yığıntı gibi kapatıyor önünü. önünü göremiyor, yolunu bulamıyorsun. artık hafızanda yaşadıklarını konduracak uygun boşluklar arıyorsun. herkes o'nu beklediğini biliyor ve haline üzülüyor.
bir gün çıkıp gelsin, hayatı sıfırlasın diye ağzına kadar doluyorsun.
