er kişinin mutluluğa ilk adımıdır.ağustos ayının ortalarında karar verilip, taşaksız geçen ilk şubat ayında birazcık pişmanlık yaratır ama hayatınızın geneli için doğru bir karardır. artık o buruşuk torbadan , koştukça sallanıp sizi rahatsız eden toplardan ve o iğrenç taşak kokusundan kurtulmuş olursunuz.
ben de bir ağustos sabahı karar verdim bu operasyona. internette kısa bir araştırma yaptıktan sonra, doğruca hastaneden randevu aldım. böyle ameliyatlar pek olmuyormuş. hemen ertesi gün hastanede olmamı istediler. küçük bir anadolu şehrinde çalışan doktoruma çok büyük iyilik yaptığımı, böyle fırsatların bu gibi yerlerde bir doktor için ne derece önemli olduğunu, beni karşılayış şeklinden anlamalıydım. '' osman bey testislerinizden memnun değil misiniz? '' şeklinde sorarken çoktan elini atmıştı toplarıma. onları uyarıp gerçek bir erkek olup olmadığımı anlamaya çalışıyordu şüphesiz. tam o sırada vücudum melda hanımın kafasını kurcalayan bu soruya bir cevap verdi aslında. cevabımı sözlü olarak ifade etmeyi planlıyordum ki '' aslında bir problem yok gibi duruyor ama '' cümlesiyle bir kez daha yokladı beni. ben de ona '' fazla ağırlık yapıyorlar'' cümlesi ile cevap verdim. o an' a kadar anlamlandıramadığım iki durum vardı;
1) benim taşaklarımı aldırmama neden bu kadar çok şaşırmıştı?
2) cevabını aldığı halde neden okşamaya devam ediyordu?
tabii ki bu soruların cevabını öğrenmeye ikinci sorudan başladım. '' melda hanım'' dedim. ''pantolonunuz biraz dar mı geliyor ne?'' diye sordum. '' evet biraz rahatsız ama bunu kendim istedim. bu tarz modelleri seviyorum. '' dedi. sonra sağ elimi melda hanım' ın bacaklarında gezdirmeye başladım. bu sırada o hala benim taşaklarımı avuçlamakla meşguldü. '' napıyorsunuz osman bey? '' diye bir soru yöneltti ( sanki bilmiyormuş gibi) . '' evet gerçekten de darmış'' derken elimi bacaklarının arasına sokup çıkarmaya başlamıştım bile. bacaklarını biraz daha aralayıp bana yardımcı oldu. bu sırada eli hala malum bölgedeydi. aslında artık bir miktar üstlerde dolaştığını da itiraf etmeliydim sanırım. ameliyat sorunsuz geçti. melda hanım gerçekten çok iyi bir doktor. o ağustos sıcağında, taşaklarımı kesip elime verdi. bu mevsimde öyle iğrenç kokulara maruz kaldı ki kadıncağız, bir taşağımı onla paylaşmak istedim. o da kendisine yakışan olgunlukla '' bu çok değerli bir hediye. bunları kabul edemem'' dedi. ancak ben bu tavrımda ısrarcı oldum. onlardan kolye yaptırdım. birini melda' ya verdim. diğerini ben takıyorum. yine ağırlık yapıyor ama eskisinden hafif. '' aslında tekini de aldırsam kurtarırmış. '' diye düşünmüyor değilim. ama olsun pişman değilim. melda ile evlendik. '' 3 tane çocuğumuz oldu'' demeyi çok isterdim ancak durum malumunuz. hem ben artık evlenmeyi düşünmüyorum. taşaklarımı aldırdıktan sonra tüm sorumluluklarımdan kurtuldum. ne diye evleneyim ki?
